Ο
Αθανάσιος Ευαγγέλου Παπαλέξης (1891-14 Αυγούστου 1922) κάπου στη Μικρά Ασία,
πιθανώς στο Αφιόν Καραχισάρ. Η φωτογραφία προέρχεται από το οικογενειακό αρχείο
της ανιψιάς του Ελένης Παπαλέξη-Μπότση. Την ευχαριστούμε θερμά για την
παραχώρηση της φωτογραφίας, με την οποία εμπλουτίζονται τα τεκμήρια της
συμμετοχής των Φθιωτών στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Στην ανάρτηση Φθιώτες νεκροί 1919-1922 (Μικρασιατική Εκστρατεία) μεταξύ των ονοματεπωνύμων των
ανθυπολοχαγών αναγράφεται: «Παπαλέξης
Αθανάσιος του Ευαγγέλου, Ανθυπολοχαγός από Μακρακώμη, φονεύθηκε στο Καμελάρ
Ντάγ στις 14 Αυγούστου 1922».
Η αναφορά αυτή στάθηκε αφορμή για την επικοινωνία μας
με τον απόγονο του πεσόντος Αναστάσιο Παπανικολάου (εγγονό από το γενεαλογικό δένδρο της μητέρας), ο οποίος πρόθυμα μας έδωσε πληροφορίες για τον Ανθυπολοχαγό
από τη Μακρακώμη Αθανάσιο Παπαλέξη. O ίδιος
πραγματοποίησε και βιβλιογραφική έρευνα με σκοπό την ταύτιση των τραγικών
γεγονότων εκείνης της εποχής, με τις πληροφορίες που είχε συγκεντρώσει για τον
πεσόντα πρόγονό του. Τα αποτελέσματα της προσπάθειάς του παρουσιάζονται στο
κείμενο που μας απέστειλε και δημοσιεύεται στη συνέχεια:
“Αθανάσιος Παπαλέξης του Ευαγγέλου (1891-14 Αυγούστου 1922)
Με αυτή τη δημοσίευση θα
δικαιολογήσουμε τον τίτλο αυτής της σελίδας. Μετά από αρκετή έρευνα σε
ξεχασμένα συρτάρια υπερηλίκων συγγενών βρήκαμε κάτι πραγματικά άγνωστο, ακόμη
και τον τόπο καταγωγής του συγκεκριμένου αξιωματικού.
Ένα αφιέρωμα για έναν ξεχασμένο
Μακρακωμίτη της Μικρασιατικής Εκστρατείας μιας και συμπληρώνονται 90 χρόνια από
τον θάνατό του.
Από μικρός άκουγα από τη μητέρα μου
και τη γιαγιά μου για έναν νεκρό συγγενή (αδερφό του παππού μου) που σκοτώθηκε
στο Αφιόν Καραχισάρ και ότι το μόνο που τον θυμίζει είναι μία φωτογραφία με τα
παλικάρια του εκεί. Αργότερα είδα αυτήν τη φωτογραφία καθώς και ένα γράμμα του
στον πατέρα του με ημερομηνία Φεβρουάριος 1922. Έκανα λοιπόν μία έρευνα μιας
και το μεταπτυχιακό μου στις Βαλκανικές Σπουδές βοηθάει στις αναζητήσεις αυτές.
Ο Αθανάσιος Παπαλέξης γεννήθηκε στην
Βαρυμπόμπη, όπως λεγόταν τότε η Μακρακώμη, το 1891. Σπούδασε δάσκαλος,
κατατάχθηκε και ειδικεύτηκε στο Πυροβολικό. Βρέθηκε στη Μικρά Ασία στο μέτωπο
του Αφιόν Καραχισάρ.
Από προφορικές πληροφορίες έμαθα ότι
υπηρέτησε στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων στον Λόχο Διοικήσεως (μαρτυρία από συγγενή
συμπολεμιστή του).
Είχε την ατυχία να είναι στον
Κεντρικό Τομέα του μετώπου, όταν ο Κεμάλ επιτέθηκε στις ελληνικές δυνάμεις, οι
οποίες είχαν διαβρωθεί από τις έριδες βενιζελικών-αντιβενιζελικών. Το
παρατηρητήριο του Κεμάλ ήταν στο Κοτζά Τεπέ ύψωμα, απέναντι του οποίου
βρισκόταν ο Αθανάσιος Παπαλέξης. Από εκεί μπορούσε να παρατηρεί χωρίς κιάλια
τις ελληνικές θέσεις και τις κινήσεις των τμημάτων ενίσχυσης.
Στις 4.30 το πρωΐ στις 13 Αυγούστου 1922
ο βομβαρδισμός άρχισε. Στον Τομέα του επιτέθηκαν 3 τουρκικές μεραρχίες, οι 11,
5 (η 12 είχε διατεθεί ως εφεδρεία) με την υποστήριξη πυροβόλων Skoda 105 (τελευταίου τύπου για την
εποχή). Ο ελληνικός στρατός διέθετε πυροβόλα ορεινού πυροβολικού μικρότερης
εμβέλειας.
Σκοτώθηκε, όπως λένε οι μαρτυρίες,
από οβίδα που έπεσε μέσα στο αμπρί, όπου είχαν σύσκεψη οι εναπομείναντες
αξιωματικοί μιας και παρόλο την τρομακτική πίεση των Τούρκων, κανένας από
αυτούς δεν υποχωρούσε. Στα επίσημα βιβλία αναφέρεται ότι σκοτώθηκε στο Καμελάρ
Ντάγ στις 14/08/1922 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Καταγράφω αυτολεξεί τι
ακριβώς έγινε:
«Ο Τομεύς του Καμελάρ Ντάγ διηρείτω στους υποτομείς Καλεντζίκ και
Μιχαήλ. Ο Υποτομέας Καλεντζίκ διηρείτω εις 2 κέντρα αντιστάσεως και έν
ανεξάρτητο σημείο στηρίγματος. Το δυτικό κέντρο αντιστάσεως από Μαύρου Βράχου
μέχρι του δυτικού ορίου της Μεραρχίας εκαλείτω κέντρο αντιστάσεως Καμελάρ. Το
κέντρο αυτό κατελήφθη πρώτο υπό των Τούρκων μέχρι τις 7.20 της πρωΐας της 13
Αυγούστου 1922, των εκεί ευρισκομένων τμημάτων του 35 Συντάγματος της IV Μεραρχίας (Ι/35 Τάγμα
και η διλοχία του 3/35 Τάγματος), αιφνιδιασθέντων και υποχωρησάντων άνευ
αντιστάσεως βορείως του Μαύρου Βράχου.
Επί των υψωμάτων βορείως του Μαύρου Βράχου και επί της γραμμής
διαχωρίσεως των υδάτων κατέφθασε περί ώραν 10 ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας μεθ’
ενός Τάγματος (του Παλαντζά) και κατέλαβε θέσεις προς απόκρουσιν της περαιτέρω
προόδου της τουρκικής επιθέσεως.
Προς την μεσημβρίαν αφίχθη και το έτερον Τάγμα του (Τσιρώνης) και
ανεπτύχθη και τούτο ως και η Μοίρα ορειβατικού πυροβολικού της ΧΙΙΙ Μεραρχίας.
Διά των 2 τούτων Ταγμάτων ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας (καθόσον δεν κατάφερε να
ανασυντάξη ει μη ελάχιστα τμήματα εκ των δοκιμασθέντων του 35 Συντάγματος μη
όντα και εκείνα εις θέσιν να χρησιμοποιηθούν επωφελώς) και ενός Τάγματος
(Κόκκινος) του 11 Συντάγματος αποσταλλέντος προς ενίσχυσιν του 35ου
από πρωΐας, ετήρησε τας θέσεις του καθ’ όλην την ημέραν της 13 Αυγούστου και
απέκρουσε τας λυσσαλέας και αλλεπαλλήλους εφόδους των Τούρκων προς εκδίωξίν του
εκείθεν.
Τας πρωϊνάς ώρας της 14 Αυγούστου ενισχυθείς και διά του 3ου
Τάγματός του (Τερτίκα), όπερ ανεπτύχθη ανατολικότερον καθόσον ήτο γενική πλέον
η υποχώρησις και των υπολειπομένων τμημάτων του 35 Συντάγματος, συνεκράτησε τας
θέσεις του μέχρι εσπερινών ωρών της 14 Αυγούστου παρά τις τρομακτές απώλειές
του (3 Ταγματάρχες εκτός μάχης, Παλαντζάς, Τσιρώνης και Κόκκινος) οπότε κατόπιν
διαταγής απεσύρθη διά της κορυφογραμμής προς Κιουπρουλού, βήμα προς βήμα
διαμφισβητών το έδαφος προς τον εχθρόν». (Δυστυχώς ο Αθανάσιος Παπαλέξης είχε σκοτωθεί).
Πληροφοριακά για να μετρήσετε
απώλειες από το Τάγμα του Τερτίκα γυρίσανε πίσω 200 από τους 700 και από τον
Λόχο Διοικήσεως 50 από τους 160.
Δυστυχώς όλοι αυτοί ξεχαστήκανε….
Υπάρχει ένα εκκλησάκι έξω από τη
Μακρακώμη, ο Άγιος Ιωάννης, δωρεά από τους Παπαλεξαίους για το χαμό του
ανθρώπου τους. Γιορτάζει στις 29 Αυγούστου, ο εσπερινός συμπίπτει με τη μέρα
που χάθηκε μιας και από το 1924 έχουμε νέο ημερολόγιο.
ΠΗΓΕΣ:
-Βαγγέλη Κ. Χορμόβα,
Ιστορία της Μακρακώμης. Ιστορική-Κοινωνιογραφική-Λαογραφική Έρευνα, Μακρακώμη
1990.
-Μεγάλη Στρατιωτική
Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 2, σελίδες 290-291, Εν Αθήναις 1929.
(ευχαριστώ και τον Σωτήρη Αλεξόπουλο
που με βοήθησε στην αναζήτηση).
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: Αργότερα θα δημοσιευτεί και
φωτογραφία με τους συμπολεμιστές του, αν κάποιος αναγνωρίσει κάποιον συγγενή
του, ας ενημερώσει μιας και η έρευνα συνεχίζεται…..”
Επικρατεειν ή απολλυσθε.
ΑπάντησηΔιαγραφήTHEΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΦΗΜΕΡΙΟ ΤΗΣ ΚΡΙΘΙΑΣ ΛΑΓΚΑΔΑ ΟΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ 90 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΕΣΑΜΕ ΤΡΙΣΑΓΙΟ,ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΤΗΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΟΧΩΡΙ ΚΑΙ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΕΠΕΣΕ-ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήν και ανειλημμένες υποχρεώσεις με κράτησαν μακριά από το αγαπημένο μου ιστολόγιο, επανέρχομαι με κάποια πιστεύω ενδιαφέροντα στοιχεία για τον αείμνηστο Ανθλγο (ΠΒ) Αθανάσιο Παπαλέξη, τα οποία συνέλεξα από τα επίσημα βιβλία της ΔΙΣ/ΓΕΣ και τα οποία προσθέτουν κάποιες περισσότερες λεπτομέρειες για τα δραματικά γεγονότα της διάσπασης του ελληνικού μετώπου της Μικράς Ασίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ’ αρχάς η περιοχή «Κέντρον Αμύνης Καμελάρ», η οποία είναι τα υψώματα νότια του σημερινού χωριού Erkmen, βρισκόταν υπό την ευθύνη της IV Μεραρχίας και ειδικότερα από το Ιο Τάγμα του 35ου Συντάγματος Πεζικού. Όταν, στις 13 Αυγούστου 1922 (π.η.) οι Τούρκοι εκτόξευσαν την επίθεση τους πάνω στα υψώματα αυτά, τόσο η σφοδρότητα του βομβαρδισμού όσο και η μάλλον ελαττωματική οχυρωματική οργάνωση του εδάφους, είχαν σαν αποτέλεσμα την κονιορτοποίηση των ελληνικών δυνάμεων και την απόσυρση των επιζησάντων στη δεύτερη γραμμή άμυνας. Σε βοήθεια διατέθηκε εσπευσμένα στην IV ΜΠ το Απόσπασμα Πλαστήρα, το οποίο υπαγόταν στην XIII Μεραρχία και το οποίο αποτελούνταν από το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, μία ορειβατική πυροβολαρχία και το ΙΙ/11 Τάγμα Πεζικού, μείον το ΙΙΙ/42 Τάγμα Ευζώνων που είχε διατεθεί στη φρουρά του Αφιόν Καραχισάρ.
Ο Πλαστήρας φτάνοντας στην περιοχή διαπιστώνει το κρίσιμο της κατάστασης και προωθεί όλες τις δυνάμεις του για την στήριξη της κλονιζόμενης αμυντικής γραμμής. Ανάμεσα σε αυτά είναι και τα δύο Ευζωνικά, το Ι/42 και το ΙΙ/42 Τάγματα, τα οποία καταλαμβάνουν θέσεις στα κύρια υψώματα της τοποθεσίας, το 1310 και το Κιουτσούκ Καλετζίκ. Παράλληλα, η IV Μεραρχία πετυχαίνει την απόσπαση του ΙΙΙ/42 Τάγματος, το οποίο κινείται από τα μεσάνυχτα της 13 προς 14 Αυγούστου από το Αφιόν προς το Καμελάρ Νταγ.
Επί μία ολόκληρη ημέρα, παρά την καταθλιπτική υπεροχή των επιτιθέμενων τουρκικών δυνάμεων, το 5/42 καταφέρνει να συγκρατήσει την τουρκική πλημμύρα. Ωστόσο, από τα χαράματα της 14ης Αυγούστου, νέος απηνής βομβαρδισμός και τουρκική επίθεση στην καρδιά της αμυντικής τοποθεσίας του Καμελάρ οδηγεί στην απώθηση των ελληνικών δυνάμεων, παρά την άφιξη του ΙΙΙ/42 Τάγματος, του οποίου ένας λόχος, ο 10/42 μπαίνει στην μάχη κατάκοπος μετά από ολονύκτια πορεία και διαλύεται αμέσως.
Ακριβώς σε εκείνο το σημείο, ο Πλαστήρας για να καλύψει τη σύμπτυξη των δυνάμεων του, διατάσσει τον Λόχο του Μικρού Επιτελείου, ήτοι αυτό που σήμερα λέμε Λόχο Διοικήσεως, να καταλάβει και να κρατήσει τα υψώματα μπροστά από το Σταθμό Διοικήσεως του Τάγματος, ο οποίος βρισκόταν στο Erkmen, εν αναμονή της επεμβάσεως του υπολοίπου ΙΙΙ/42 Τάγματος (Δκτης Τχης Τερτίκας). Η αντεπίθεση του ΙΙΙ/42 Τάγματος θα αποτύχει και έτσι θα χαθούν τόσο οι 110 από τους 160 άνδρες του Λόχου Διοικήσεως όσο και οι 500 από τους 700 άνδρες του ΙΙΙ/42 Τάγματος.
Θεωρώ επομένως ότι ο Ανθλγος Παπαλέξης, ως μέλος της δύναμης του Λόχου Μικρού Επιτελείου έλαβε μέρος σε εκείνη την τελευταία απέλπιδα προσπάθεια συγκράτησης της τουρκικής επίθεσης, και σκοτώθηκε περί τις 0800 της 14 Αυγούστου 1922, στα υψώματα που σήμερα δεσπόζουν νότια του χωριού Erkmen, λίγο έξω από το Αφιόν Καραχισάρ.
Ελάχιστος φόρος τιμής είναι αυτή η καταγραφή γεγονότων. Το λιγότερο που μπορούμε να δώσουμε, στη μνήμη του Μακρακωμίτη Ανθυπολοχαγού που έδωσε για τα ιδανικά της φυλής τη ζωή του σε ένα ξεροβούνι της Ανατολίας, τόσο μακριά από τις δασωμένες πλαγιές της Οίτης…
ευχαριστω για τις σημαντικες πληροφοριες.δυστυχως δεν εχω πολλα στοιχεια απλα ξερω οτι εδινε τις τελευταιες οδηγιες οταν επεσε οβιδα στο αμπρι του και σκοτωθηκε,αναγνωριστικε απο λοχια του πεζικου κατα την υποχωριση.προσωπικα πρεπει να ηταν καπου στο υψωμα 1310 απο τα στοιχεια που συνελεξα.ο αρματιστης απο το εν κρυπτω εχει φοβερο αφιερωμα για το κεντρο αντιστασης καμελαρ.θεωρω οτι εγινε τιτανομαχια εκει ελαχιστοι ελληνες κρατησαν 2 μεραρχιες τουρκων υποστηριζομενοι απο βαρυ πυροβολικο.γνωριζω επισης οτι με τον θανατο του εκει το μετωπο αντιστασης εσπασε,δυστυχως ελαχιστα πραγματα γνωριζουμε και μαλλον αυτοι που ενδιαφερονται ειναι ανιψια ή και εγγονια απο αδελφια τους μια και αυτοι εφυγαν νωρις.
ΑπάντησηΔιαγραφήεπιμενω στην φωτογραφια που εχει δημοσιευτει με τους συμπολεμιστες του,ειναι κριμα να ειναι τοσο μα τοσο ξεχασμενοι.οσοι την εχουν δει λενε -πραγματικα παλλικαρια-ονοματα θελουμε.....
Σημερα κλεινουν 91 χρονια απο το θανατο του παππου.ξεχασμενος σχεδον απο ολους οπως και οι συμπολεμιστες του κρατησαν και δεν υποχωρησαν και ας ειχαν 10 ορειβατικα κανονια και ας ηταν 1 συνταγμα μονο απεναντι σε 70 πεδινα κανονια skoda και 2 μεραρχιες.τι και αν τα χαρακωματα σκαφτηκαν απο τον βομβαρδισμο τι και σε 36 ωρες χαθηκε το 1/3 των στρατιωτων εκει πολεμησαν μεχρι τελους και ας ηταν αδυνατη η αμυνα οταν ολα κατερρεαν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα μεινω στις κοκορομαχιες των ιστορικων,εγω μενω στο τι κανανε οι λιγοι αυτοι.Ο κεμαλ καμαρωνει που νικησε γιατι περασε πανω απο τα σωματα τους.
επισης δεν ξεχνω τους νεκρους του αλη βεραν.ακατορθωτο αυτο που κανανε,περικυκλωμενοι αντισταθηκαν με ολα εναντιον τους.εγω δεν τους θεωρω ηττημενους.(οποιος θελει μπορει να βρει μαρτυριες τι εγινε εκει και πως πολεμησανε)