Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897: οι τελευταίες μάχες και η ανακωχή στο μέτωπο της Φθιώτιδας

πηγή φωτογραφίας Panoramio.

Η τελευταία μάχη του «ατυχούς» ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 διεξήχθη στην περιοχή της Ταράτσας, ελάχιστα βορειότερα της Λαμίας. Το τάγμα του ταγματάρχη Πριονιστή[1] του 2ου Συντάγματος πεζικού έδωσε την ύστατη μάχη εναντίον των οθωμανικών εμπροσθοφυλακών χάνοντας έντεκα άντρες και το λοχαγό Τσαλτάκη[2]. Εκεί σταμάτησε η προέλαση των Οθωμανών μέχρι να συναφθεί ανακωχή στην Ταράτσα. Σύμφωνα με τοπικό λαϊκό θρύλο, που έφτασε μέχρι τις μέρες μας (μεταφέρθηκε και σε εμένα από τη γιαγιά μου), «τους Τούρκους τους σταμάτησε η Αγία Παρασκευή υψώνοντας την παλάμη του χεριού της».

Τα γεγονότα του πολέμου παρουσιάζονται και αναλύονται στο κεφάλαιο «Στρατιωτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος», που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στη Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια, υπό τον τίτλο «Υποστρατήγου Χ.Χατζημιχάλη, Ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897. Μελέτη στρατιωτική και κριτική».

Τα δραματικά γεγονότα των τελευταίων ημερών μέχρι τη σύναψη ανακωχής μεταφέρονται ως εξής:

«Περί την 7ην ώραν, αφίκοντο ήδη και τα υπόλοιπα προς την Δερβέν Φούρκα διευθυνθέντα σώματα και κατηυλίσθησαν άλλα μεν έξωθεν της εισόδου της στενωπού, άλλα δε ενός αυτής.

Η ταξιαρχία Μασχάρ της μεραρχίας Χαμδή, διοικουμένη αυτοπροσώπως υπό του Χαμδή και του Σεϊφουλάχ, κατέλαβεν εν πρώτοις αμαχητί το χωρίον Αλχανί[3]. Εκεί οι δύο στρατηγοί συνεπέραινον, εκ της επικρατούσης σιγής προς το μέρος του Δομοκού, ότι ο Ελληνικός στρατός ευρίσκετο εν υποχωρήσει και απεφάσισαν να εξακολουθήσουν αμέσως την προς τα πρόσω πορείαν των· εν τη σπουδή των όμως ελησμόνησαν να ειδοποιήσουν την δεξιάν φάλαγγα ή να αποστείλουν προς ταύτην διαταγάς· η ταξιαρχία ούτω επροχώρησε μόνη. Την 9ην ώραν π.μ. εφάνη η εκ Δομοκού προς την διάβασιν της Δερβέν Φούρκας οδός και επ’ αυτής μεγάλη Ελληνική φάλλαγξ εν υποχωρήσει (η οπισθοφυλακή, 1ον σύνταγμα πεζικού).

Επίθεσις προς συγκράτησιν ταύτης, μέχρις ότου πλησιάσουν αφ’ ενός ο Χασάν πασσάς (η ετέρα ταξιαρχία της μεραρχίας Χαμδή) και ο Μεμδού (αρ. μεραρ.) αφ’ ετέρου, παρείχεν ελπίδας επιτυχίας, φαίνεται όμως ότι η αριθμητική ισχύς του αντιπάλου και η μεμονωμένη αυτών θέσις, έκαναν τους στρατηγούς να διστάσουν και απόσχουν τοιαύτης επιχειρήσεως. Ο Σεϊφουλάχ έσπευσε τότε προς τον Δομοκόν, όπως πληροφορήση περί τούτων τον αρχηγόν, ο δε Χαμδή πασσάς παρηκολούθει και επετήρει τον εχθρόν, όστις εξηφανίσθη εν τη στενωπώ.

Η εμφάνισις του Τουρκικού στρατού εις την πεδιάδα Νταουκλή[4] ανηγέλθη εις τον Ταξίαρχον Δημόπουλον[5] περί την 11.30 ώρα π.μ., ούτος δε ειδοποίησε πάραυτα τον μέραρχον της 1ης μεραρχίας περί τούτου. Ο υποστράτηγος Μακρής[6], καλέσας παρ’ αυτώ εν Χάνι Αβδουραχμάν αγά τους διοικητάς των ταξιαρχιών του, τους διέταξεν όπως, ο μέν της 1ης ταξιαρχίας τάξη ταύτην επί των προς δυσμάς της οδού υψωμάτων της εισόδου, ο δε της ΙΙας επί των προς ανατολάς αυτής προς Αντίνιτσαν, προς δε δι’ ενός συντάγματος της ΙΙας ταξιαρχίας να εξασφαλισθούν αι διαβάσεις αι από Αβαρίτσης[7] και Αντινίτσης.

Συνεπεία της διαταγήςταύτης, η ΙΙ ταξιαρχία περί την 12ην ώραν διέταξεν, όπως το 4ον σύντ. μεταβή και καταλάβη τα από της μονής Αντινίτσης μέχρι του λόφου Παληοκαζάρμα υψώματα προς εξασφάλισιν των εκ Χιλιαδούς[8] και Αβαρίτσης διόδων. Το 4ον σύνταγμα αναχώρησεν αμέσως.

“Η 1η μεραρχία θέλει αναλάβει την άμυναν της διόδου Δερβέν Φούρκας. Εις την διάθεσιν της 1ης μεραρχίας, το 3ον σύντ. του πυροβολικού θέλει θέσει δύο πεδινάς πυροβολαρχίας διά την άμυναν της στενωπού. Ο διοικητής του ιππικού θέλει θέσει εις την διάθεσιν του διοικητού της 1ης μεραρχίας μίαν ίλην ιππικού, ίνα ενισχύση και ερευνά το έδαφος· το δε λοιπόν ιππικόν θέλει διατελεί υπό τας διαταγάς μου συγκεντρωμένον εις θέσιν Ταράτσα. Άπασαι αι ορειβατικαί πυροβολαρχίαι και των δύο συνταγμάτων θέλουν τεθεί υπό τας διαταγάς του διοικητού της 1ης μεραρχίας διά την άμυναν της στενωπού. Αι δε λοιπαί πεδιναί πυροβολαρχίαι του 3ου συντάγματος, ως και του 2ου συντάγμ. του πυροβολικού, θέλουσι ταχθή εις την προς την Λαμίαν έξοδον της στενωπού εις καταλλήλους θέσεις, υπό την διοίκησιν του αρχαιοτέρου των διοικητών, προς προστασίαν ενδεχομένης υποχωρήσεως και έχουσαι μέτωπον προς την έξοδον της στενωπού. Το σύνταγμα του μηχανικού τάσσεται υπό τας διαταγάς του διοικητού της 1ης μεραρχίας διά την εκτέλεσιν οχυρωτικών έργων προς ενίσχυσιν της αμύνης της στενωπού.

(Υ.Γ.) Κωνσταντίνος Διάδοχος”

Κατόπιν της εις αυτόν επιδόσεως της ανωτέρω διαταγής, ο διοικητής της 1ης μεραρχίας επέστρεψεν εις τα εις το χάνι Αβδουραχμάν Αγά κατηυλισμένα στρατεύματά του.

Ούτω, υπό την πίεσιν μόνον των υφισταμένων, το ελλην. Γεν. Στρατηγείον εδέησε να απαλλάξη την στενωπόν από το άχρηστον εν αυτή πεδινόν πυροβολικόν και το ιππικόν, τα οποία μεγίστων δυσχερειών θα εγίνοντο παραίτια, εν περιπτώσει υποχωρήσεως. Δυστυχώς ολόκληρον το πεζικόν εξηκολούθησε παραμένον εις την εκ του μέρους του Δομοκού είσοδον της στενωπού.

Περί την 4.45 ώρ. μ.μ. ήρχισεν η συμπλοκή. Οι Τούρκοι, πλησιάσαντες μέχρις αποστάσεως 800 μ. και τοποθετήσαντες και πυροβολικόν επί του λόφου, όπου ο παλαιός στρατών Παλαμά, επετέθησαν κατά της 1ης Ταξιαρχίας, ήτις απέκρουσε πάσας τάς προσπαθείας των Τούρκων, αν και στερουμένη πυροβολικού, καθόσον ο ζητηθείς παρ’ αυτής παρά του Στρατηγείου ουλαμός ορειβατικού πυροβολικού δεν απεστάλη. Επειδή δε οι οβίδες του τουρκικού πυροβολικού εξερήγνυντο εντός της στενωπού, αι εφεδρείαι και τα λοιπά εν αυτή τμήματα, ως ήτο επόμενον, ήρξαντο εν αταξία ανερχόμενα εις τον αυχένα της Δερβέν Φούρκας, πολλοί δε εκ των φυγάδων κατήρχοντο προς Λαμίαν. Συγχρόνως σχεδόν ανηγγέλθη εις τον διοικητήν της 1ης Μεραρχίας η φυγή του 4ου Συντάγματος, όπερ είχεν αποσταλή προς κατάληψιν της διαβάσεως της Αντινίτσης, ήτις ούτω έμενεν αφύλακτος. Επί του λοιπού μετώπου αι επιθέσεις των Τούρκων είχον αποκρουσθή μέχρι της επελεύσεως του σκότους, ότε το πύρ έπαυσε. Το μόνον που κατώρθωσαν οι Τούρκοι ήτο να πλησιάσουν την ημετέραν παράταξιν εις τινα σημεία μέχρις αποστάσεως 200 μ. την ημετέραν παράταξιν.

Άμα τη επελεύσει του σκότους, πλείστοι των ανδρών των μαχομένων εν τη εισόδω της στενωπού τμημάτων ήρξαντο αναχωρούντες ούτως, ώστε περί το μεσονύκτιον, ότε εγένετο σύσκεψις του διοικητού της 1ης Μεραρχίας μετά των δύο Ταξιάρχων του, ούτοι απεφάνθησαν ότι, υφ’ ούς όρους εγίνετο η περαιτέρω άμυνα της στενωπού ήτο, ου μόνον άσκοπος αλλά και επικίνδυνος δια το στράτευμα. Κατόπιν τούτου ο διοικητής της 1ης Μεραρχίας διέταξε την υποχώρησιν, ήτις και ήρξατο περί την 4.30 ώραν π.μ. της 7 Μαΐου. Το 5ον σύνταγμα πεζικού διετάχθη να αφήση εν τάγμα ως οπισθοφυλακήν. Επειδή δε η διαταγή του Αρχιστρατήγου να διεκδικήσουν υποχωρούντες βήμα πρός βήμα το έδαφος, τα σώματα ταύτα κατηυλίσθησαν άμα έφθασαν εις τον αυχένα του Δομοκού. Αλλ’ η πείρα των πολέμων έχει αποδείξει ότι στρατεύματα, ηττηθέντα και υποχωρούντα υπό την πίεσιν του εχθρού, πολύ σπανίως είναι ικανά να ανασυνταχθούν αφ’ εαυτών και να παράσχουν νέαν αντίστασιν επί άλλης θέσεως, κειμένης όπισθεν της πρώτης. Χρειάζονται προς τούτο νωπά στρατεύματα διά την κράτησιν της νέας γραμμής και όπισθεν των οποίων θα συγκεντρωθούν τα υπό την πίεσιν του εχθρού υποχωρούντα στρατεύματα. Όπως ήτο λοιπόν επόμενον τα καταυλισθέντα παρά τον αυχένα της Δερβέν Φούρκας στρατεύματα, άμα τη εμφανίσει του εχθρού, πυροβολούμενα άλλως και από τα πέριξ υψώματα, άτινα είχον καταλάβει οι Τούρκοι, ήρχισαν φεύγοντα εν άκρα αταξία. Απόπειρα συγκρατήσεως αυτών υπό του ιππικού και εφίππων ελατών κατάτην έξοδον, απέβη ματαία πρό της απειλητικής στάσεως των υποχωρούντων οπλιτών.

Περί την 10 μ.μ. ο Διάδοχος, εισήλθεν εις την Λαμίαν και μετέβη εις το τηλεγραφείον διά να καταστήση την Κυβέρνησιν ενήμερον της δημιουργηθείσης καταστάσεως. Εκεί εύρε τον Νομάρχην Φθιωτιδο-Φωκίδος, όστις την στιγμήν εκείνην είχε λάβει τηλεγράφημα του Πρωθυπουργού διά τον Αρχιστράτηγον, διά του οποίου επληροφορείτο ούτος, ότι εις την Ήπειρον από της 4.30 ώρας μ.μ οι Τούρκοι είχον προσέλθει μετά λευκής σημαίας, οίτινες και επέδωκαν σημείωμα έχον ούτω:

“Υπό τον όρον του να μη ευρεθή ουδείς εκ του στρατού του ελληνικού Κράτους των διαφόρων όπλων εντός των ορίων της Υψηλής Αυτοκρατορίας υπάρχει διαταγή του Αρχιστρατήγου, όπως γίνη ανακωχή κατά ξηράν και θάλασσαν προς συνεννόησιν, και εις την συνεννόησιν ταύτην είμεθα έτοιμοι”, και ότι η ελλην. Κυβέρνησις είχε συγκατεθή.

Ο Διάδοχος έσπευσε να ειδοποιήση περί τούτου τον διοικητήν της 1ης Μεραρχίας, όστις ευρίσκετο εις Ταράτσαν, ολίγον βορειότερον της Λαμίας, προστατευόμενος υπό οπισθοφυλακής εκ δύο ταγμάτων εις Παληοκούλιαν.

Την 9 π.μ. της 7 Μαΐου αφίχθη επί των υψωμάτων της διαβάσεως της Δερβέν Φούρκας ο Τούρκος Αρχιστράτηγος, γενόμενος δεκτός υπό της παραταχθείσης Μεραρχίας Χαμδή διά του εμβατηρίου «Χαμηδιέ»[9] και ζητοκραυγών υπέρ του Πατισάχ[10]. Ο Χαμδή πασσάς είχε λάβει την ανακριβή είδησιν ότι η Λαμία ήτο ελευθέρα και ότι ο ελληνικός στρατός είχεν αποσυρθή εξ ολοκλήρου νοτίως του Σπερχειού. Ο Αρχιστράτηγος όμως, όστις είχε λάβει ήδη τηλεγράφημα εκ Κωνσταντινουπόλεως δι’ ού υπεδηλούτο εις αυτόν η συνομολόγησις ανακωχής, εδίσταζεν, εάν έπρεπε να καταλάβη την Λαμίαν, καίτοι η κατάληψις ταύτης είχεν εξαιρετικήν σημασίαν διά την στέγασιν και διατροφήν του στρατεύματος. Αλλ’ εν τέλει απεφάσισε να αποστείλη το ιππικόν υπό τον Σεϊφουλάχ προς την Λαμίαν, και διέταξε τάς Μεραρχίας Χαμδή και Μεμδού να καταυλισθούν εις ά μέρη ευρίσκοντο, η δε ταξιαρχία Χαϊδέρ, ήτις ίστατο μεταξύ των δύο, έμεινεν υπό τάς διαταγάς του Μεμδού πασσά. και τα τρία όμως ταύτα τμήματα του στρατεύματος ήσαν άνευ πυροβολικού, διότι αι πυροβολαρχίαι των δεν ηδυνήθησαν εισέτι να φθάσουν εκ Φαρσάλων διά της υπερπληρωμένης αμαξιτής οδού, είχον επομένως μεθ’ εαυτών μόνον ορειβατικόν πυροβολικόν.

Ενώ ο Σεϊφουλάχ επροχώρει επί της κατωφερείας μετά του ιππικού και είχεν ήδη απομακρυνθή της κορυφής περί τα 2 χιλιόμετρα, προσέκρουσεν επί της ημετέρας οπισθοφυλακής και εγένετο δεκτός διά συμπυροβολήσεων. τρία τάγματα του Χαμδή, μέρος της ταξιαρχίας Χαϊδέρ και δύο τάγματα του Μεμδού, έλαβον τότε ολίγον κατ’ ολίγον μέρος, εις την μάχην, της οποίας την διεύθυνσιν, ανέλαβεν ο Σεϊφουλάχ. Ο στρατηγός Μακρής βλέπων την προχώρησιν ταύτην του Σεϊφουλάχ, διέταξε την οπισθοφυλακήν του να υποχωρήση, υποστηριζομένη υπό ενός τάγματος του 1ου συν/τος, όπερ ετάχθη προς τους βορείως της Παληοκούλιας λόφους. Όταν το υποχωρήσαν τάγμα του 5ου συν/τος, κατέλαβε τους λόφους της Παληοκούλιας, ο Σεϊφουλάχ επεχείρησε να κυκλώση διά του ιππικού του το αριστερόν των ημετέρων και το τάγμα του 1ου συν/τος ηναγκάσθη να υποχωρήση· το έτερον όμως τάγμα του 5ου συν/τος απέκρουσε διά των πυρών του το εμφανισθέν τουρκικόν ιππικόν.

Κατά την στιγμήν ταύτην ο Νομάρχης Φθιώτιδος, επιβαίνων αμάξης, διηυθύνθη εις την οπισθοφυλακήν και ύψωσε λευκήν σημαίαν· τότε οι Τούρκοι ύψωσαν και αυτοί λευκήν σημαίαν και το πυρ έπαυσεν εκατέρωθεν. Ο Νομάρχης εζήτησεν από τον εχθρόν, ως «πολιτικός διοικητής της Λαμίας», ανακωχήν, ως τοιαύτη είχε γίνει εν Ηπείρω, αλλ’ ο Τούρκος αντιπρόσωπος απήντησεν, ότι ουδεμίαν περί ανακωχής έχει εντολήν, αλλά μόνην διαταγήν είχε να καταλάβη εντός της ημέρας την Λαμίαν. Ούτω το διάβημα του Νομάρχου απέβη άκαρπον, και οι Τούρκοι, ενώ εις την Ήπειρον, όπου εθεώρουν εαυτούς ανισχύρους είχον συνάψει από της προτεραίας ανακωχήν, εις Όθρυν, όπου είχον υπερισχύσει, εξηκολούθουν τον αγώνα διά να καταλάβουν την Λαμίαν.

Κατά το διάστημα των διαπραγματεύσεων, το ΙΙ/5ον σύνταγμα κατέγινε να καταλάβη θέσεις επί των λόφων της Παληοκούλιας, ίνα αντιτάξη νέαν αντίστασιν εις τον κατά της Λαμίας εχθρόν· το ΙΙΙ/1ον σύντ. ευρίσκετο επί της οδού και 150 μ. έμπροσθεν του ΙΙ/5ου συντ. Περί την 10ην π.μ. διετάχθη το 2ον σύντ. πεζικού να αποστείλη εις ενίσχυσιν της οπισθοφυλακής έν τάγμα· τούτο δε απέστειλε το Ι. Εν τω μεταξύ τα εις Ταράτσαν κατελθόντα σώματα συνετάσσοντο κατά το εφικτόν. Το 5ον σύντ. πεζ. ετοποθέτησε την εναπομείνασα δύναμίν του εις Ταράτσαν· το 4ον σύντ. πεζ. ετάχθη επί των λόφων του Προφήτου Ηλία· το VII τάγμα ευζ. ετάχθη, περί την μεσημβρίαν προς εξασφάλισιν των εξ Αντινίτσης και Δίβρης κατερχομένων χαραδρών· το XI τάγμ. ευζ. ετάχθη εις τους άνωθεν της Ταράτσας λόφους· το 1ον ανεξ. τάγμα ήτο τελείως διαλελυμένον, μόνον δε την επομένην συνετάχθη έξωθεν της Λαμίας· το 6ον ανεξ. τάγμα ετάχθη επίσης εις Ταράτσαν· το 10ον ανεξ. τάγμα ετάχθη παρά την θέσιν Λαγοβούνι· το ΙΙΙ/3ον σύντ. πεζ. κατέλαβε την κορυφογραμμήν Αγ. Αθανασίου· η διλοχία του ΙΙΙ/11ου συντ. πεζ., συγκεντρώσασα 985 άνδρας του 11ου συντ. κατέλαβε λόφον τινά άνωθεν της Ακρολαμίας.

Οι Τούρκοι, κατά το διάστημα των διαπραγματεύσεων του Νομάρχου, συνεκέντρωσαν τας δυνάμεις των και εκάλυψαν τα στρατεύματά των δι’ ιππικού. Μετά δε το πέρας των διαπραγματεύσεων, περί την 11ην ώραν π.μ., οι Τούρκοι εβάδισαν εις δύο φάλαγγας αι οποίαι μετ’ ου πολύ ανεπτύχθησαν· μετά άκαρπον απόπειραν διά του ιππικού των όπως περικάμψουν την θέσιν των ημετέρων, επετέθησαν διά του πεζικού των, υποστηριζομένου και διά πυροβολικού. Τούτους υπεδέχθησαν οι ημέτεροι διά σφοδροτάτου πυρός· καταληφθέντος όμως υπό των Τούρκων λόφου τινός, δεσπόζοντος της τοποθεσίας, οι ημέτεροι ήρχισαν την υποχώρησιν, ήτις μετ’ ου πολύ μετεβλήθη εις άτακτον φυγήν. Ο διοικητής της 1ης Ταξιαρχίας είχε διατάξει περί την 10ην ώραν π.μ. το Ι/3ον σύντ. πεζ. και μετέβη εις Καμηλόβρυσιν, όπου έφθασε περί την 11ην ώραν και ήρχισε κατασκευάζον ταχύσκαπτα· επίσης μετέβη εις Καμηλόβρυσιν και το ΙΙ τάγμα ευζώνων, εν τω μεταξύ δε το υπόλοιπον του 2ου συντ. πεζ. ανήλθε και τούτο εις Καμηλόβρυσιν. Μόλις το σώμα τούτο είχε καταλάβει θέσεις, ότε εφάνησαν οι ατάκτως υποχωρούντες. Το πύρ ήρχισε περί την μεσημβρίαν· ο εχθρός επιτεθείς απεκρούσθη. Το πυροβολικόν του εχθρού επλησίασεν εις απόστασιν 900 μ. Μετά μίαν ώραν τμήματα του ΙΙου τάγμ. ευζ. ήρχισαν υποχωρούντα, παρασύροντα και τινάς των άλλων στρατευμάτων. Το ΙΙ/2ον σύντ. πεζ. διά πυρών εκ μεγάλων αποστάσεων, κατόρθωσε να σταματήση προς στιγμήν την δίωξιν.

Μετά την υπό των Τούρκων απόρριψιν της υπό του Νομάρχου ζητηθείσης ανακωχής, το Γεν. ελλην. Στρατηγείον ηθέλησεν, επωφελούμενον της αντιστάσεως της οπισθοφυλακής, να εξασφαλίση την υποχώρησιν του στρατού προς το Καλλίδρομον. Προς; τούτο εξέδωκε τάς κάτωθι διαταγάς:

“Προς την 1ην Μερ/αν, διοικητήν ιππικού, 2^ον και 3^ον συντ. πυρ/κού, IV ευζώνων

Άμα τη παραλαβή της παρούσης, διατάξατε την υποχώρησιν των υφ’ υμάς σωμάτων προς τάς Θρμοπύλας, διά της προς το στενόν τούτο αγούσης αμαξιτής οδού. Αι πεδιναί πυροβολαρχίαι θέλουσι ταχθή εις την εμπροσθοφυλακήν. Μία ίλη ιππικού θέλει πάραυτα εκκινήσει επί της οδού Θερμοπυλών, όπως κατορθώση η οδός να μείνη ελευθέρα, και θέλει καταλάβη τας επ’ αυτής γεφύρας, όπως, όσον το δυνατόν, η δι’ αυτών διάβασις γίνη απρόσκοπτος και κανονική. Εις την οπισθοφυλακήν θέλει ταχθή και το παρά των διοικητών των Ταξιαρχιών κρινόμενον ως δυνάμενον να χρησιμεύση εις την οπισθοφυλακήν τάγμα. Επίσης, το ιππικόν θέλει ταχθή ολόκληρον προς υποστήριξιν της υποχωρήσεως και δεν θέλει εγκαταλείψει την πόλιν Λαμίας, παρά μόνον ενώπιον υπερτέρων δυνάμεων. Εις το ιππικόν θέλουσι προστεθή και δύο πεδιναί πυροβολαρχίαι του 3ου συντ. πυρ/κού. Μετά την διάβασιν της μεγάλης γεφύρας Αλαμάνας, άπας ο στρατός θέλει διαταχθή προς άμυναν της γεφύρας. Το IV ευζων. τάγμα θέλει παραμείνει εν Λαμία και δεν θέλει υποχωρήσει παρά μόνον ενώπιον υπερτέρων δυνάμεων πάντοτε όμως πρό του ιππικού παρ’ ού η υποχώρησίς του θέλει υποστηριχθή. Το τάγμα τούτο θέλει χρησιμεύσει ως ειδικόν υποστήριγμα των δύο πεδινών πυροβολαρχιών.

                                                                Ο Αρχηγός του Στρατού

                                                      (Υ.Γ.) Κωνσταντίνος Διάδοχος

Συνταγματάρχην Σμολένσκην (Γαρδίκι[11] ή όπου αν ευρίσκηται)

Στρατός διετάχθη υποχωρήσαι προς στενόν Θερμοπυλών. Κανονίσατε πορείαν σας όπως ενωθήτε μετά κυρίου σώματος δι’ οίας δήποτε οδού, ήν κρίνητε ασφαλή διά στράτευμα υπό διοίκησίν σας.

Ο Αρχηγός του Στρατού (Υ.Γ.) Κωνσταντίνος Διάδοχος

Συνταγματάρχην Βάσον[12], Αγ. Μαρίναν.

Στρατός διετάχθη υποχωρήσαι προς στενόν Θερμοπυλών. Φροντίσατε όπως ενωθήτε μετά κυρίου σώματος, διά παντός τρόπου, όν θέλετε κρίνει καταλληλότερον και ασφαλέστερον. Επιταχύνατε ένωσίν σας μετά στρατού, ευρισκομένου εν οικτρά καταστάσει.

Ο Αρχηγός του Στρατού (Υ.Γ.) Κωνσταντίνος Διάδοχος”

Δεδομένου ότι η μοναδική οδός, ήν ήσαν υποχρεωμένα να ακολουθήσουν τόσον η Ταξιαρχία Σμολένσκη, όσον και το απόσπασμα Βάσου διά να μεταβούν εις Θερμοπύλας, διέρχεται διά της Λαμίας, άγεται τις λογικώς να ερωτήση ποίος άλλος ήτο ο καταλληλότερος και ασφαλέστερος τρόπος να μεταβούν εις Θερμοπύλας, από του να μεταφερθούν θαλασσίως· αλλ’ εν τοιαύτη περιπτώσει το μόνον αρμόδιον να έχη προΐδη το ενδεχόμενον τούτο ήτο το Γεν. Στρατηγείον, το οποίον ώφειλε να έχη προβλέψει και να έχη προετοιμάσει και τα μέσα της μεταφοράς των.

“Προσωρινόν διοικητήν 2ας Μεραρχίας διοικητήν IV Ταξιαρχίας και ταγματάρχην Τερτίπην[13] (Μοχλούκαν και Γιαννιτσούν).

Στρατός διετάχθη υποχωρήσαι προς στενόν Θερμοπυλών· θέλετε εξακολουθήσει κατέχοντες θέσεις σας και εν ανάγκη θέλετε υποχωρήσει πάντοτε προς την διεύθυνσιν του κυρίου σώματος, δι’ οίας δήποτε οδού κρίνετε ασφαλούς.

Ο Αρχηγός του Στρατού (Υ.Γ.) Κωνσταντίνος Διάδοχος”

Προς δε το υπουργείον των Στρατιωτικών απεστάλη η κατωτέρω τηλεγραφική αναφορά:

“Τελεία αποσύνθεσις στρατού, ως ετηλεγράφησα χθές· σήμερον εναπομείνασαι δυνάμεις εις Δερβέν Φούρκαν, Δημοπούλου και Μαστραπά[14], κατέρχονται ακατασχέτως και ατάκτως. Ευρισκόμεθα εις διάκρισιν μετριωτάτης εχθρικής δυνάμεως. Εξήλθον αυτοπροσώπως προς ανασύνταξιν στρατιωτών, διεσπαρμένων τήδε κακείσε εις την πόλιν και πέριξ, αλλ’ ανασύνταξις αδύνατος· φυγάδες απεπειράθησαν πυροβολήσαι ιππείς, αποσταλέντας όπως σταματήσωσιν αυτούς· απέστειλα ιππικόν, όπως τουλάχιστον ή ορατή εις εχθρόν κάποια στρατιωτική δύναμις, δούς αυτώ αυστηράς διαταγάς να μη προκαλέση σύγκρουσιν μετά του εχθρού, τηρούν όλως παθητικήν αμυντικήν θέσιν. Τοιαύτη απελπιστική και αδιόρθωτος κατάστασις μοί επιβάλλει την υποχώρησιν προς Θερμοπύλας. Αμφιβάλλω αν και εκεί θα κατορθωθεί η ανασύνταξις του όλως αποσυντεθέντος στρατεύματος. Πληροφορούμεν περί τούτου συνταγματάρχην Σμολένσκην, επίσης απεστείλαμεν αγγελιοφόρον παραμένειν Αγίαν Μαρίναν, όπως γνωστοποιήση τούτο εις αφιχθησόμενον συνταγματάρχην Βάσον.

(Υ.Γ.) Κωνσταντίνος Διάδοχος”

Εις τοιαύτην κατάστασιν έφθασεν ο στρατός μετά την άμυναν της οροσειράς της Όθρυος. Ούτω εις δύο αλλεπαλλήλους περιπτώσεις, εις την άμυναν της γραμμής του Πηνειού και εις την άμυναν της οροσειράς της Όθρυος, το ελλην. γεν. Στρατηγείον, επιχειρήσαν αντιθέτως προς τα διδάγματα της πολεμικής τέχνης, εξ αγνοίας βεβαίως αυτών, κατόρθωσε να αποσυνθέση τον υπ’ αυτόν στρατόν.

Περί την 1 ½ μ.μ. ελήφθη τηλεγράφημα του πρωθυπουργού Ράλλη εντελλομένου όπως γνωστοποιηθή εις τον εχθρόν, ότι, κατόπιν αιτήσεως του εν Ηπείρω αρχηγού του Τουρκικού στρατού, είχε ζητηθή ανακωχή κατά διαταγήν του Σερασκεράτου, ήτις και είχε γίνει αποδεκτή, και ζητήση την αναστολήν των εχθροπραξιών και εν τω ανατολικώ θεάτρω επιχειρήσεων. Το Γεν. Στρατηγείον απέστειλεν ως κήρυκας τον λοχ. Μηχ. Π.Κοντογιάννην[15] και τον υπίλ. Μουρούζην[16], οίτινες, μεταβάντες εις την οπισθοφυλακήν και υψώσαντες λευκήν σημαίαν εζήτησαν την ανακωχήν. Πράγματι δε περί την 3 ώρ. μ.μ. το πύρ κατέπαυσεν εκατέρωθεν.

Ούτω έληξεν εις το ανατολικόν θέατρον επιχειρήσεων ο ελληνοτουρκικός πόλεμος κατά τον αδοξότερον δι’ ημάς τρόπον….»

Βλέπε και: Πέμπτη 7 Μαΐου 1897: Οι Οθωμανοί προ των πυλών (ante portas) της Λαμίας.

 Κατάθεση στεφάνων στην Αγία Παρασκευή (πηγή)

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Πριονιστής Στυλιανός: γεννήθηκε το 1840 στη Σκόπελο. Μετείχε πολέμου 1897. Αποστρατεύθηκε ως Αντισυνταγματάρχης στις 3 Ιανουαρίου 1906 (πηγή: Μεγάλη Στρατιωτική Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια 5, Λεξικό, σελίδα 493)

[2] Για το λοχαγό Τσαλτάκη βλέπε: Ο θάνατοςτου λοχαγού Τσαλτάκη.

[3] Αλχανί: το Θετίδιο.

[4] Νταουκλή: η Ξυνιάδα.

[5] Δημόπουλος Ιωάννης: γεννήθηκε το 1840 στο Ναύπλιο. Προέρχεται από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπιδων. Διετέλεσε διοικητής Συντάγματος Σχολής Υπαξιωματικών, Ταξιαρχίας, Αρχηγός του Στρατού Θεσσαλίας και Χωροφυλακής. Έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1897. Αποστρατεύθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1909 με το βαθμό του Αντιστρατήγου (πηγή: Μεγάλη Στρατιωτική Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια 3, Λεξικό, σελίδα 41).

[6] Μακρής Νικόλαος: γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1827. κατατάχθηκε ως σημαιοφόρος το 185 και προήχθη σε ανθυπολοχαγό του πεζικού το 1856. Απεστάλη στη Γαλλία πρός εκπαίδευση. Το 1897 διετέλεσε αρχηγός στρατιάς μέχρι αναλήψεως της αρχιστρατηγίας από τον διάδοχο Κωνσταντίνο. κατόπιν έγινε μέραρχος. Διετέλεσε διευθυντής της αστυνομίας Αθηνών, αρχηγός της χωροφυλακής και βουλευτής. Αποστρατεύθηκε στις 16 Μαΐου 1897 και απεβίωσε το 1911 ως Πρόεδρος της Αναθεωρητικής Βουλής (πηγή: Μεγάλη Στρατιωτική Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια 4, Λεξικό, σελίδα 446).

[7] Αβαρίτσα: η Μελιταία.

[8] Χιλιαδού: η Φιλιαδώνα.
[9] τουρκ. Hamidye Marşı: πρόκειται για εμβατήριο που δημιουργήθηκε το 1876 από τον Ahmed Necip Pasa προς τιμήν του σουλτάνου Abdül Hamid II. Χρησιμοποιήθηκε από το 1876 έως το 1909. Ήταν το πρώτο εμβατήριο του οθωμανικού στρατού που είχε στίχους, τους εξής:

Abdulhamid Han Marşı

“Döşetti Hicaza demir yolları

Kuruldu Hamidiye Alayları

Hududlara koştu onbinlerce Can

Serdar-ı Hakan Abdulhamid Han

Cennet Mekan Sultan Abdulhamid Han

Haliçte yeni bir Dershane kurdu

Denizaltıları deryaya vurdu

Darul aceze ve kuraba kurdu

Serdar-ı Hakan Abdulhamid Han

Cennet Mekan Sultan Abdulhamid Han

İlimde ve teknikte kalmadı geri

Nice mektepler yollar onun eseri

Devrinde oluştu Cihan Devleti

Serdar-ı Hakan Abdulhamid Han

Cennet Mekan Sultan Abdulhamid Han

Ezmedi ezdirmedi hiç bir kimseyi

Vermedi verdirmedi bir karış yeri

Halkının hizmetinde halkın bir Eri

Serdar-ı Hakan Abdulhamid Han

Cennet Mekan Sultan Abdulhamid Han

İsterdi milleti hep yüce olsun

Osmanlının Şanı dünyaya dolsun

Huzurunda Cihan selama dursun

Serdar-ı Hakan Abdulhamid Han

Cennet Mekan Sultan Abdulhamid Han”
(πηγή στίχων: http://lyricstranslate.com/el/mehter-military-band-abdulhamid-han-mar%C5%9F%C4%B1-lyrics.html)

Ηχητική απόδοση του εμβατηρίου: https://www.youtube.com/watch?v=hD1onIqVeG8.
[10] Πατισάχ (τουρκ. patisah): τίτλος που δινόταν στους σουλτάνους, ο μεγάλος βασιλιάς.

[11] Γαρδίκι: η Πελασγία.

[12] Βάσος: ο Τιμολέων Βάσσος.

[13] Τερτίπης Γωργιος: γεννήθηκε στη Στυλίδα στις 17 Απριλίου 1861. Κατετάγη στο στράτευμα στις 19 Ιουλίου 1880. Αποφοίτησε από τη Σχολή Υπαξιωματικών ως ανθυπολοχαγός πεζικού στις 22 Σεπτεμβρίου 1885. Μετείχε του πολέμου 1897. Στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13 ως διοικητής του 18ου Συντάγματος πεζικού τραυματίσθηκε στα υψώματα Καρατζάκιοϊ πρό του Λαχανά. Μετατέθηκε σε τιμητική αποστρατεία λόγω των τραυμάτων του στις 28 Μαΐου 1926. (πηγή: Μεγάλη Στρατιωτική Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια 6, Λεξικό, σελίδα 280).

[14] Μαστραπάς Χρήστος: γιός του οπλαρχηγού Βασιλείου Μαστραπά από τη Βόνιτσα. Γεννήθηκε το 1836 στο Λιδωρίκι. Αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1861 ως ανθυπασπιστής του μηχανικού. Έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1897 ως ταξίαρχος. Διετέλεσε και υπουργός στρατιωτικών. Αποστρατεύθηκε στις 2 Ιουνίου 1901 και απεβίωσε στη Σπάρτη στις 2 Μαρτίου 1902 (πηγή: Μεγάλη Στρατιωτική Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια 4, Λεξικό, σελίδα 480).

[15] Κοντογιάννης Πάτροκλος: γεννήθηκε το 1862 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων στις 11 Ιουλίου 1883 ως ανθυπολοχαγός Μηχανικού. Μετείχε των πολέμων 1897, 1912-13 και 1917-21. Αποστρατεύθηκε στις 14 Μαΐου 1921 (πηγή: Μεγάλη Στρατιωτική Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια 4, Λεξικό, σελίδα 296).

[16] Μουρούζης Γεώργιος: γεννήθηκε το 1863 στην Αθήνα. Μετείχε του πολέμου 1897. Είχε αποσταλεί στην Κρήτη με το εκστρατευτικό σώμα υπό τον στρατηγό Τιμολέοντα Βάσσο. Παραιτήθηκε στις 17 Απριλίου 1901. (πηγή: Μεγάλη Στρατιωτική Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια 4, Λεξικό, σελίδα 664).

ΠΗΓΗ

Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια, Περιοδικόν, Τόμος 5, σελίδα 164 και Τόμος 6, σελίδες 4 και 12.

Δύο ιστορικά έγγραφα των ιερών ναών Αγίου Αθανασίου και Εισοδίων Θεοτόκου του Σταυρού (Μπεκή) Φθιώτιδας

   Στην περιοδική έκδοση του Πνευματικού Κέντρου Σταυρού Λαμίας ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ δημοσιεύθηκαν δύο άρθρα, τα οποία αφορούν τον κοιμητηριακό (σήμερα) ναό του Αγίου Αθανασίου και τον ενοριακό ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου. Ακολουθεί αναδημοσίευσή τους. Προτάσσεται το άρθρο, το οποίο αφορά τον Άγιο Αθανάσιο λόγω της προγενέστερης χρονολόγησης του ναού.

          Αναλυτικά:

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ  

Στο άρθρο «Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Μπεκής (Σταυρού) (Πληροφορίες από ένα έγγραφο του 1835)» παρουσιάζεται από τον συντάκτη του Ευάγγελο Ι. Μακρή έγγραφο του 1835, μέσα από το οποίο αντλούνται πολύτιμες πληροφορίες για την ιστορία του ναού αλλά και του χωριού. Υπενθυμίζεται ότι κατά τα μέσα Απριλίου 1821 στο χώρο του ναού αυτού, υπό τον Κομνά Τράκα, διεξήχθη μάχη κατά των Τούρκων της Λαμίας του Χαλήλ μπέη [βλέπε σχετικά: Η μάχη της Μπεκής, Απρίλης 1821 (αναδημοσίευση) ].

Τα εγκαίνια του ναού του Αγίου Αθανασίου πραγματοποιήθηκαν το 1835 και το σχετικό έγγραφο του Νομάρχη Φωκίδος και Λοκρίδος αναφέρει τα εξής:

«Προς την επί των Εκκλησιαστικών κτλ

Βασιλικήν Γραμματείαν της Επικρατείας

Περί εγκαινιασμού του κατά το Μπεκί Ναού

Ειδοποιούμεν κατά χρέος την Βασιλικήν Γραμματείαν ότι η Νομαρχία έδωκεν άδειαν προς εγκαινιασμόν του κατά το Μπεκί, χωρίον Φθιώτιδος, Ιερού Ναού εις τον οποίον, ένα και μόνο όντα, ετελείτο προ καιρού ακολούθως η θεία λειτουργία. Αλλ’ επειδή κατά την υπ’ αριθ. 2354, αναφοράν του Επάρχου Φθιώτιδος επαρουσιάσθη η ανάγκη επισκευής της εν αυτώ Ιεράς Τραπέζης έπρεπε να γείνη και εκ νέου εγκαινιασμός

Ευπειθέστατος Νομάρχης

Φωκίδος και Λοκρίδος

Εν απουσία αυτού

ο Διευθυντής»

[Πηγή: Γενικά Αρχεία του Κράτους, «Περί εγκαινιασμού του κατά το Μπεκί Ναού»].

Ακολουθεί το άρθρο και οι υποσημειώσεις-επεξηγήσεις που το συνοδεύουν:

«Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Μπεκής (Σταυρού)

(Πληροφορίες από ένα έγγραφο του 1835)

του Ευαγγέλου Ι. Μακρή

΄Ο

πως είναι μάλλον γνωστό στους περισσότερους, ενοριακός ναός της Μπεκής κατά την Τουρκοκρατία και μέχρι το 1930 ήταν ο ναός του Αγίου Αθανασίου. Όχι ο σημερινός ναΐσκος, αλλά ο κατά πολύ μεγαλύτερος ναός ρυθμού Βασιλικής, με πρόναο και υπαίθριο στεγασμένο χώρο νοτίως και συνέχεια του ναού, με καθιστικό γύρω-γύρω. Μέχρι το 1860 βέβαια το χωριό ήταν στην τοποθεσία Παλιοχώρι, στην ίδια περίπου απόσταση όπως τώρα από τον οικισμό, αλλά βορείως του ναού. Επειδή ο ναός εκείνος κινδύνευε να καταρεύσει, οι κάτοικοι αποφάσισαν το 1980 να τον γκρεμίσουν και στη θέση του έχτισαν τον υπάρχοντα ναΐσκο.

Από το έγγραφο του Μητροπολίτη Ιακώβου Παπαγεωργίου με αριθμό 1400/9 Αυγούστου 1835, με το οποίο διαβιβάζει προς τον Έπαρχο Φθιώτιδας αίτηση των κατοίκων της Μπεκής για οικονομική ενίσχυση προς επισκευήν του ναού, αντλούμε χρήσιμες πληροφορίες για την ιστορία του ναού και του χωριού.

Το έγγραφο είναι το εξής⁽¹⁾:

Έγγραφο του Μητροπολίτη Φθιώτιδος Ιακώβου Παπαγεωργίου πρόςτον Έπαρχον Φθιώτιδος.

1400, Αυγούστου 8, 1835

Εις το χωρίον Μπεής (Μπεκής) έκπαλαι υπήρχεν εκκλησία τιμωμένη εις όνομα του Αγίου Αθανασίου, της οποίας η στέγη ολοκαυτώθη εις τον α΄ χρόνον της ελληνικής επαναστάσεως. Κατά δε το 1828 έτος συνελθόντες οι κάτοικοι του διαληφθέντος τούτου χωρίου εις αυτό (διεσπαρμένων αυτών όντων τήδε κακείσε), δι’ αδείας της τότε Οθωμανικής εξουσίας επισκευάσαντες τον όροφον αυτής, και μέρος του τοίχου της, διά την τότε έλλειψιν Αρχιερέως, έκτοτε ελειτούργουν εν αυτή. Καίτοι ανεγκαινίαστον κτισμένην εν είδει αγίας τραπέζης άνευ πλακός μέχρι του διαστήματος της εις το χωρίον τούτο πέρυσι περιοδείας μου γενομένης κατά τον απελθόντα Οκτώβριον την οποίαν εκκλησίαν επισκεφθείς, και ιδών το ιερόν θυσιαστήριον αυτής ότι δεν έφερε τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά σημεία αγίας τραπέζης κατά τους τύπους της εκκλησίας, ημπόδισα την επ’ αυτής ιερουργίαν, διορίσας τους κατοίκους αυτού να κατασκευάσωσι την αγίαν αυτής τράπεζαν διά κίονος και πλακός, και την οποίαν και ετοιμάσαντες ήδη μας προσκαλούσι δια της υπ’ αριθμ. 415 καταχωρηθείσης αναφοράς των ίνα υπάγωμεν προς εγκαινιασμόν αυτής. Όθεν και συμμορφούμενοι προς τα προδιατεταγμένα ως προς το αντικείμενον τούτο σας επισυνάπτομεν το αντίγραφον αυτής με τας εξής παρατηρήσεις μας. Ότι η εκκλησία αύτη υπήρξεν έκπαλαι και ότι ιερουργείτο μέχρι του παρελθόντος μηνός Οκτωβρίου. Ότι οι κάτοικοι του περί ου ο λόγος τούτου χωρίου επί του παρόντος επέκεινα είναι των 35 οικογενειών και ότι εν καιρώ χειμώνος παραχειμάζουν εις αυτό και άλλαι περί πλέν των 40 οικογενειών βλαχοποιμένων, ώστε άπασαι υπερβαίνουσι το ποσόν των πεντήκοντα οικογενειών, των δε ενορίας προσδιορισθέντα και ότι τέλος πάντων η εκκλησία αύτη φέρουσα το απαιτούμενον σχήμα και είδος ως και οι λοιπαί των όλων εκκλησίαι έχουν όλα τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά αυτής. Διό και συνιστώντες προς υμάς κ.έπαρχε την αίτησιν των αναφερομένων ως νόμιμον και ευλογοφανή, έχομεν πλήρη πεποίθησιν ότι θέλετε ενεργήσει το δέον, συμφώνως προς τα διατεταγμένα εις το αίτημά των τούτο.

(Από το βιβλίο του Θεόφ. Ν. Σιμόπουλου, ΔΥΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ Της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ 1834 ΚΑΙ 1835, Αθήναι 1975).

Από αυτό αντλούμε τις εξής πληροφορίες:

1. Ο ναός «υπήρχε και ιερουργείτο έκπαλαι». Το έγγραφο γράφτηκε το 1835. Το «έκπαλαι» σημαίνει από τα πολύ παλιά χρόνια, δηλαδή, τουλάχιστον πριν το 1800⁽²⁾.

2. Η στέγη του ναού κάηκε το 1821, προφανώς όταν οι Τούρκοι έκαψαν τις χριστιανικές εκκλησίες⁽³⁾.

3. Μετά την έναρξη της επανάστασης και τους διωγμούς των ραγιάδων οι κάτοικοι της Μπεκής διασκορπίστηκαν «τήδε κακείσε», δηλαδή εδώ κι εκεί. Που να πάνε; Πήραν τα βουνά⁽⁴⁾.

4. Το 1828, όταν πλέον διαφαινόταν η απελευθέρωση της πατρίδας μας, άρχισαν οι Μπεκιώτες να ξαναγυρίζουν στο χωριό τους.

5. Το 1828 οι κάτοικοι επισκεύασαν την καμένη στέγη της εκκλησίας με την άδεια των Τούρκων.

6. Μέχρι το 1835 η Αγία Τράπεζα του ναού δεν «έφερε τα χαρακτηριστικά σημεία κατά τους τύπους της εκκλησίας», ο ναός δηλαδή ήταν ανεγκαινίαστος κι εκείνο το χρόνο θα εγκαινιαζόταν.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(1) Γιάννη Μακρή, «ΣΤΑΥΡΟΣ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ», σελ. 230

(2) ο.π., σελ. 164-172

(3) ο.π., σελ. 56-58. Στα μέσα του Απρίλη το 1821 στον Άγιο Αθανάσιο έγινε μάχη με τους Τούρκους και προφανώς για το λόγο αυτό έκαψαν την εκκλησία.

(4) Ότι έτσι έγινε φαίνεται και από το γεγονός ότι ενώ το 1821 αναφέρεται ότι κατοικούν 40 οικογένειες στη Μπεκή, δηλ. τουλάχιστον 200 κάτοικοι, στην πρώτη απογραφή (;) μετά την απελευθέρωση (1833;) αναφέρονται μόνο 22 κάτοικοι και το 1835 ο Μητροπολίτης γράφει ότι κατοικούν στη Μπεκή «επέκεινα των 35 οικογενειών» »

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (ΜΕΣΟΣΠΟΡΙΤΙΣΣΑΣ)

Ο παλιός ναός Εισοδίων Θεοτόκου (1930-2002) [πηγή: Ιωάννης Ε. Μακρής, Σταυρός (Μπεκή)-Φθιώτιδας. Η ιστορία του, Λαμία 1998, σελίδα 175]

Η σημερινή θέση της Αγίας Τράπεζας μετά την κατεδάφιση του παλιού ναού [πηγή: ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ 12 (2006), σελίδα 118]

Στο άρθρο «Κτηματολόγιο του Ιερού ενοριακού ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου του Δ.Δ. Σταυρού και των παρεκκλησίων αυτού» παρουσιάζεται από τον Μπεκιώτη (ψευδώνυμο) το κτηματολόγιο του ναού, το οποίο περιλαμβάνει αγρούς, οικόπεδα και ένα μαγαζί (βακούφικο), το οποίο κατεδαφίσθηκε ανάμεσα στα έτη 1968-1970.

Ακολουθεί το άρθρο και οι υποσημειώσεις-επεξηγήσεις που το συνοδεύουν:

«Κτηματολόγιο του Ιερού ενοριακού ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου του Δ.Δ. Σταυρού και των παρεκκλησίων αυτού

του Μπεκιώτη

Τ

ο 1937 ο τότε μητροπολίτης Φθιώτιδος μακαριστός Αμβρόσιος έδωσε εντολή να καταρτισθούν κτηματολόγια των ναών των ενοριών και των παρεκκλησίων της Μητροπόλεώς του. Στο Σταυρό που τότε υπήρχε μόνο μία ενορία, ιερέας ήταν από το 1930 ο Ευθύμιος Σπύρου Καραναστάσης, ο αγαπημένος μας – μακαριστός κι αυτός παπα-Θύμιος. Αυτός συνέταξε και υπέγραψε το κτηματολόγιο, μαζί με την ενοριακή επιτροπή, που αποτελούνταν από τρείς ενορίτες και τον ιερέα.

Στο κτηματολόγιο αναγράφονται τα εξής στοιχεία:

α. Είδος κτήματος β.Έκτασις, όροφοι κ.λ.π. γ.Τοποθεσία και όρια δ.Πώς και πότε περιήλθε εις την    κυριότητα του Ιερού Ναού.    Υπάρχουν τίτλοι;

ε.Αξία σημερινή στ.Πρόσοδος σημερινή ζ.Γενική κατάστασις του ακινήτου η.Παρατηρήσεις

1. α.Αγρός

β. τρία στρέμματα⁽¹⁾

γ. Γύροθεν του Ιερού ναού Αγίου Αθανασίου (νεκροταφείου), συνορευόμενον εν συνόλω ανατολ(ικώς) με αγρόν Αθ.Ν.Λατσού, δυτ(ικώς) με αγρόν Χρ.Γιαννούλη, βορ(είως) με ρέμα και νοτίως με νεκροταφείον και δρόμον.

δ. Περιήλθεν εις την κυριότητα του Ιερού ναού εν έτει 1871 εκ δωρεάς των κτηματιών του χωρίου Τσιούπι και Τηλεμαχίδη⁽²⁾. Τίτλοι δεν υπάρχουν.

ε. Τρείς χιλιάδες δραχμές

στ. Πεντακόσιες δραχμές κατ’ έτος.

ζ. Καλή και

η. Ο έναντι⁽³⁾ αγρός είναι εις την κυριότητα του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου, χρησιμοποιουμένου ως νεκροταφείου και ουχί εις τον ενοριακόν Ναόν των Εισοδίων της Θεοτόκου.

2. α.Οικόπεδον

β. Δύο στρέμματα

γ. Εις το κέντρον του χωρίου και συνορευόμενον εν συνόλω, ανατολ(ικώς) με οικίαν Αναστασίου Καραναστάση (σ.σ. του γερο-Τασλή) και Ταξιάρχη Ζέρβα, δυτ(ικώς), βορ(είως) και νοτ(ίως) με δρόμον.

δ. Περιήλθεν εις την κυριότητα του Ιερού Ναού εν έτει 1899εκ δωρεάς των Σπύρου Γαλάνη, Ευσταθίου Καραναστάση και Δημητρίου Σούλιου, δυνάμει του υπ’ αριθμ. 6252/2-2-1899 συμβολαίου του συμβολαιογράφου Δ. Ρέντζου. Υπάρχει το υπ’ αριθμ. 6252 συμβόλαιον.

ε. Δεν αναγράφεται τίποτα

στ. καλή και

ζ. Ομοίως (σ.σ. δηλαδή το οικόπεδο αυτό είναι στην κυριότητα του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου, επειδή, όταν αυτό δωρήθηκε, δεν υπήρχε τότε ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου. Δωρήθηκε δε με σκοπό να ανεγερθεί νέος ενοριακός ναός⁽⁴⁾ στο κέντρο του χωριού, για να γλυτώσουν οι κάτοικοι τις πολλές λάσπες και τη μετακίνηση εκτός του νέου οικισμού, ο οπίος από το 1860 ήδη βρισκόταν στην σημερινή θέση, όπου μεταφέρθηκε από τη θέση Παλιοχώρι που ήταν αρχικά).

Μπροστά στο «βακούφικο» μαγαζί οι: (από αρ.) Γρ. Μόσχος, Ι.Μπουστανίδης, Ευάγ. Ζέρβας και Ταξ. Στρογγυλός.

3. α.Μαγαζείον (σ.σ. Πρόκειται για το παλιό «βακούφικο» το οποίο σωζόταν μέχρι τη δεκαετία του ’50 και ενοικιαζόταν ως μπακάλικο. Μάλιστα στέγασε και το σχολείο του χωριού κατά το σχολικό έτος 1946-47, αν θυμάμαι καλά. Βρισκόταν στο βόρειο τμήμα του οικοπέδου, εφαπτόταν στον προς βορράν δρόμο και απείχε καμμιά δεκαριά μέτρα από τον προς δυσμάς δρόμο).

β. Μήκους 11μ., πλάτους 6μ., ύψους 3 μ.. Όροφοι εις (ένας).

γ. Περιήλθεν εις την κυριότητα του Ιερού Ναού εκ δωρεάς ως ανωτέρω παρά των ιδίων και δυνάμει του ιδίου συμβολαίου εκτισμένου από τότε εντός του αυτού οικοπέδου. Υπάρχει το υπ’ αριθμ. 6252 συμβόλαιον.

δ. Δέκα έξ χιλιάδες δραχμές

ε. Πέντε χιλιάδες επτακόσιαι εξήκοντα δραχμαί (5.760).

στ. Ετοιμόρροπον, φέρων ρήγμα προς το δυτικόν μέρος. Τοιχοποιΐα ελεεινή.

ζ. Ομοίως (σ.σ. δηλαδή ανήκει στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου)

Το κτηματολόγιο⁽⁵⁾,  με ημερομηνία Εν Σταυρώ τη 10 Μαΐου 1937, υπογράφει η ενορειακή επιτροπεία: Σακελ. Ευθ. Σπ. Καραναστάσης, Κ ή Β. Δ. Σούλιος, υπογραφή δυσανάγνωστη, Α.(;) Η. Καραναστάσης.

      Το αναφερόμενο ανωτέρω 6252 συμβόλαιο έχει ως εξής:

Αριθ. 6252. Δωρεά εν ζωή ακινήτου δραχ. 1100.

Εν Λαμία σήμερον την Δευτέραν του μηνός Φεβρουαρίου, ημέραν Τρίτην, του 1899 έτους εις το εν τη πλατεία της Ελευθερίας εργαστηρίω της Ευαγγελιστρίας κειμένω συμβολαιογραφείου μου, ενώπιον εμού του Συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας Δημητρίου Ρέντζου….ενεφανίσθησαν οι γνωστοί μοι και μη εξαιρούμενοι Σπύρος Γαλάνης, Ευστάθιος Καραναστάσης και Δημήτριος Σούλιος, γεωργοκτηματίαι κάτοικοι Μπεκής του Δήμου Λαμιέων, … και εζήτησαν την σύνταξιν του παρόντος δι’ ου εδήλωσαν τα εξής, ήτοι … ότι δωρούσι δια διαρκούς μεταξύ ζώντων οριστικής και αμετακλήτου εις την εν τω χωρίω Μπεκής εκκλησίαν ο Άγιος Αθανάσιος εν οικόπεδον εκτάσεως δύο ως έγγιστα στρεμμάτων μετά του εν αυτώ μαγαζίου, κειμένου εντός του χωρίου Μπεκής, του Δήμου Λαμιέων, συνορευόμενον⁽⁶⁾ εν κύκλω γύρωθεν προς ανατολάς με οικίαν Αθανασίου Σάκκου, Ιωάννου Παπανικολάου και των κληρονόμων (δυσανάγνωστη λέξη) Αποστόλου Ξηρομερίτη, προς δυσμάς, άρκτον και μεσημβρίαν με δρόμον, αξίας δια τον υπολογισμόν του τέλους χαρτοσήμου παρόντος δραχμών χιλίων εκατόν (1100) αποξενούμενοι του λοιπού παντός δικαιώματος….. »

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(1) Κατά τον αναδασμό ελήφθη μέριμνα και αφέθηκε επί πλέον έκταση 8.562 στρεμμάτων (πρακτικό επιτροπής αναδασμού 5/1964). Είναι όμως απορίας άξιον, πώς, τα 3 στρ. που αναφέρονται στο κτηματολόγιο του 1937 αθροιζόμενα με τα 8,5 στρ. του αναδασμού που αφέθηκαν επί πλέον, μας δίνουν έκταση 9,250 στρ. που αναφέρονται στον κτηματολογικό πίνακα διανομής του αγροκτήματος Σταυρού του 1964. Πού είναι τα υπολοιπα 2,3 στρέματα;

(2) Αυτά ήταν δύο από τα 8 τεμάχια στα οποία είχε χωριστεί η κτηματική περιοχή Μπεκής, μετά το θάνατο του τσιφλικά Δημ. Κεμπρέκου (όσοι και οι κληρονόμοι του). Τα άλλα τεμάχια ήταν: της Κυράς, το Τσαλλέϊκο, Αμουριώτικο, Χωριανό, Καρακατσέϊκο και Δίβριου). (κοίτα και «ΣΤΑΥΡΟΣ (ΜΠΕΚΗ) ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ», Ιωάν. Μακρή, σελ. 126,127.

(3) Επειδή στο κτηματολόγιο τα στοιχεία είναι γραμμένα οριζόντια, το «έναντι αγρός» σημαίνει αυτός ο αγρός.

(4) Το οικόπεδο αυτό δωρήθηκε, για να ανεγερθεί νέος ναός στο κέντρο του χωριού, γιατί όπως αναφέρεται στο πρακτικό του Δήμου Λαμιέων με αριθμό 115/9 Οκτ. 1896 «λαβόν υπόψη ….. την πράξιν του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του εν τω χωρίω Μπεκή Ιερού Ναού ο Άγιος Αθανάσιος…. οικόπεδον εκ δύο (2) στρεμμάτων περίπου χρησιμεύσει δι’ ανέγερσιν επ’ αυτού κεντρικού ενοριακού ναού ….. καθ’ όσον ο υπάρχων ήδη ενοριακός ναός κείται έξωθεν και πολύ μακράν του χωρίου, αναγκαζομένων ένεκα τούτου των κατοίκων αυτού εν καιρώ χειμώνος να μη μεταβαίνωσιν εν αυτώ προς εκπλήρωσιν των θρησκευτικών καθηκόντων των…».

(5) Δεν αναφέρεται στο κτηματολόγιο το ξωκλήσι του Αγίου Μάρκου και ο περιβάλλων χώρος, επειδή ήταν ιδιωτικός ναός με αρχικούς κτήτορες τους: Δημήτριο και Νικόλαο Δήμου Καραναστάση και Δημήτριο Τσονάτο. Από την επιτροπή αναδασμού αφέθηκε για τον Άγιο Μάρκο εκτός αναδασμού έκταση 1.313 στρ. (πρακτικό 5/1964) αλλά στον κτηματολογικό πίνακα αναδασμού (1964) υπάρχει έκταση 2.250 στρ. άρα έκταση ενός στρέμματος περίπου προϋπήρχε στην ιδιοκτησία του εξωκκλησίου του Αγίου Μάρκου.

(6) Αξίζει να προσέξει κανείς τη διαφορά των ανατολικών ορίων του οικοπέδου όπως αυτά περιγράφονται στο δωρητήριο συμβόλαιο του 1899, στο κτηματολόγιο που συντάχθηκε το 1937, δηλαδή μετά από 38 έτη, και σήμερα, μετά 70 έτη. Έχουμε λοιπόν:

1899: οικίες Αθαν. Σάκκου, Ιωάν. Παπανικολάου και Απ. Ξηρομερίτη.

1937: οικίες Αναστασίου Καραναστάση και Ταξιάρχη Ζέρβα

2006: οικίες Δημ & Αναστασίας Καραναστάση και Ευαγ. Ζέρβα, γιού και

εγγόνων των ανωτέρω. »

ΠΗΓΗ

Σταυροδρόμι, Περιοδική ενημερωτική & πολιτιστική έκδοση Πνευματικού Κέντρου Σταυρού Λαμίας, Τεύχος 12, Λαμία Δεκέμβριος 2006 σελίδες 29-31 και 34-35.

Προφορικές μαρτυρίες κατοίκων Φτέρης Φθιώτιδας από τη συμμετοχή τους στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41

Στο Ιστολόγιο Φτέρη Φθιώτιδας έχει καταχωρηθεί οπτικοακουστικό υλικό με προβολή φωτογραφιών και ηχογραφημένες μαρτυρίες κατοίκων της Φτέρης από τη συμμετοχή τους στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41. Πολέμησαν μέσα από τις τάξεις του 42^ου Συντάγματος Ευζώνων, του 36^ου Συντάγματος Πεζικού και μονάδας Πυροβολικού. Εκτός από την περιγραφή των γεγονότων ιδιαίτερη αξία έχει και η παράθεση ονοματεπωνύμων συμπολεμιστών τους. Πραγματοποιήθηκε προσπάθεια απομαγνητοφώνισης και περιληπτικής γραπτής μεταφοράς των μαρτυριών. Ζητούμε προκαταβολικά την επιείκεια του αναγνώστη για οποιοδήποτε τυχόν λάθος.

Οι μαρτυρίες προέρχονται από τους εξής:

-Καραγιάννης Γρηγόρης.

♦ Αναφέρει μάχες στην Κλεισούρα και Τρεμπεσίνα. Αναφέρει αξιωματικό Μορφέτα. Οπισθοχώρηση.

Βίντεο:

https://www.youtube.com/watch?v=HDU2wv1pRYU από 0.00΄ έως 6.00΄.

-Κολοκύθας Κωνσταντίνος

♦ Παρουσιάστηκε στη Λαμία στο 42 Σύνταγμα Ευζώνων και μετά δύο μέρες με λεωφορεία μεταφέρθηκαν στη γέφυρα Μπαλτούμα Ιωαννίνων. Τοποθετήθηκαν ανάμεσα Γιάννενα Ηγουμενίτσα, τοποθεσία Μηνίνα. Αναφέρει μαζί του συγχωριανούς του Βαγγέλη Παραπέρα, Κώστα Σταμοκώστα. Ήταν όλοι τους στο Τάγμα Καραμέρη (Ι 42/ΣΕ). Από εκεί μετά πήγαν στα υψώματα της Ζίτσας. Αναφέρει ότι οι Ιταλοί φορούσαν μαύρα ρούχα (μελανοχίτωνες). Η πρώτη τους μάχη στο όρος Κασιδιάρης δίπλα στη λίμνη Ζαραβίνας, 8-9 Νοεμβρίου. Εκεί συνάντησε και τον Βασίλη Τσίφτη. Αναφέρει αποτελέσματα δράσης πυροβολικού Ταγματάρχη Κωστάκη (για τον Ταγματάρχη Κωστάκη και την προσφορά του στον αγώνα βλέπε: Ταγματάρχης Δημήτριος Κωστάκης: Ο θρυλικός κανονιέρης του ’40).

Αναφέρει μάχη στο φυλάκιο Κακαβιάς, Ταγματάρχη Καραμέρη, θάνατο Τσατσάνη από Σπερχειάδα (-Τσατσάνης Αναστάσιος του Κωνσταντίνου, Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Γεννήθηκε στη Σπερχειάδα το 1915, του 42^ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στην Κακαβιά στις 26 Νοεμβρίου 1940. Από: Φθιώτες νεκροί 1940-1945). Αναφέρει τραυματισμό Ιωάννη Μπίκα, αναφέρεται Καϊτσιώτης Αθανάσιος από Μακρακώμη που είχε τη διμοιρία όλμων. Προσκολλήσεις ταγμάτων μεταξύ 42 Συντάγματος Ευζώνων Λαμίας και 39 Συντάγματος Ευζώνων Μεσολογγίου. Αναφέρει χωριό Κούτσι. Από εκεί με τον Ταγματάρχη Καραμέρη (Ι/42 ΣΕ) έφυγαν για εμπρός έχοντας δύο Αλβανούς οδηγούς.

Αναφέρει απειλές Καραμέρη για εκτέλεση στους δύο Αλβανούς οδηγούς για λάθος πορεία προς τα εμπρός. Αναφέρει ιππικό με τον Σκαμπάκο, βροχή και δρολαπόχιονο (δρολάπι<ύδωρ+λαίλαψ). Αναφέρει χωριό Τζιόρα και μάχη με οχυρωμένους Ιταλούς. Αναφέρει Υπολοχαγό Πατρά.

Βίντεο:

1) https://www.youtube.com/watch?v=DLvqkrpQPHQ από 0.01΄ έως 6.00΄.

2) https://www.youtube.com/watch?v=vs4UwpupPBU από 0.01΄ έως 6.00΄.

3) https://www.youtube.com/watch?v=WguKrmBcBKA από 0.01΄ έως 7.07΄.

-Κυρίτσης Ευάγγελος.

♦ Επιστρατεύθηκε στις 22 Ιουνίου 1940 για μετεκπαίδευση στα νέα όπλα. Αναφέρει κι αυτός τη δράση του πυροβολητή Κωστάκη. Αναφέρει συμπολεμιστές του Γιάννη Πετσάλα, Γιάννη Κύρκο από Φτέρη. Τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε στη Λάρισα και μετά στο Βόλο. Αναφέρει συμπολεμιστές του Ηλία Κολοκύθα, Δημήτριο Τσιτούρα. Κατόπιν, λόγω τραύματος, μεταφέρθηκε ως βοηθητικός στα Φάρσαλα.

Βίντεο:

1) https://www.youtube.com/watch?v=HDU2wv1pRYU από 5.15΄ έως 6.00΄.

2) https://www.youtube.com/watch?v=KUNlNGiWSvQ από 0.00΄ έως 2.56΄.

-Κύρκος Νικόλαος

♦ Κληρωτός το 1934. Αναφέρει ότι ήταν 8 παιδιά από Φτέρη της κλάσης 1934. Επιστρατεύθηκε στις 29 Αυγούστου 1940 στο 42 Σύνταγμα Ευζώνων στη Λαμία. Αναφέρει τη διαδρομή που ακολούθησαν: Λαμία, Καλαμπάκα, γέφυρα Μπαλτούμα και αμέσως μετά στη Ζαραβίνα. Αναφέρει έναρξη επιχειρήσεων με ανατίναξη γέφυρας Κακαβιάς. Βρισκόταν στους Κοχλιούς, αναφέρει Ταγματάρχη Ασημακόπουλο (ΙΙ/42 ΣΕ) και την οπισθοχώρηση βάσει σχεδίου, που όμως μετατράπηκε σε άτακτη φυγή.

Οπισθοχώρηση-διάβαση Καλαμά και περιστατικό με αποσκευές του Διοικητή που μετέφερε ο Γεώργιος Λάμπος. Οπισθοχώρησαν στη Ζίτσα, όπου αναφέρει και ομιλία-επίπληξη του Ταγματάρχη Καραμέρη για την όπως-όπως υποχώρηση του ΙΙ/42 ΣΕ. Την άλλη μέρα ήρθε και ο Συνταγματάρχης Παπαδημητρόπουλος που έδωσε διαταγή στον Ταγματάρχη Ασημακόπουλο να εφοδιαστούν οι άντρες με τα απαραίτητα και να αναχωρήσουν για Κοχλιούς να ξεκουραστούν. Εκεί όμως ήταν Ιταλοί και όταν πήγαν έπιασαν 116 αιχμαλώτους. Μετά από μερικές μέρες μίλησε ο Συνταγματάρχης Παπαδημητρόπουλος και είπε ότι θα γίνει γενική επίθεση. Αναφέρει τραυματισμό στους Κοχλιούς του Δημήτρη Τσιτούρα στο πόδι. Αναφέρει γιατρό Πολίτη από Παλαιοβράχα. Μετέφερε τον τραυματία με μουλάρι στη Ζίτσα και μετά με αυτοκίνητο στα Γιάννενα. Κατόπιν μετέβη με το τάγμα του στο Τεπελένι.

Μάχες στο Τεπελένι. Αναφέρεται δάσκαλος Λιοτόπουλος Γεώργιος από Σπερχειάδα, γραφέας τάγματος που τον έστειλε στους όλμους, όπου βρήκε το Γιάννη Νταλιάνη από τα Καμπιά. Αναφέρεται Γιάννης Πάσιος από Παλαιοβράχα που σκοτώθηκε (-Πάσιος Ιωάννης του Κωνσταντίνου, Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Παλαιοβράχα το 1915, του 42^ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στο ύψωμα Λεκντούσι στις 3 Μαρτίου 1941. Από: Φθιώτες νεκροί 1940-1945). Αναφέρει οπισθοχώρηση,  μαχόμενοι έφτασαν μέχρι τα Γιάνενα και εντολή για διάλυση και επιστροφή στα σπίτια τους.

Βίντεο:

1) https://www.youtube.com/watch?v=9i6ihqqNk84 από 2.50΄ έως 6.25΄.

2) https://www.youtube.com/watch?v=8qGats-wx34 από 0.01΄ έως 5.59΄.

3) https://www.youtube.com/watch?v=htZeGMfkuSo από 0.01΄ έως 3.44΄.

-Κωστούλας Ιωάννης

♦ Κληρωτός το 1934, πυροβολικό. Επιστρατεύθηκε μαζί με το Νίκο Λαγό το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 και παρουσιάστηκαν στη Λάρισα, πήγαν στον Πλατύκαμπο. Τους παρέλαβε ο Υπολοχαγός Πανέτσος από Κάψη. Αυτός σχημάτισε ουλαμό με Δυτικοφθιώτες (Κάψη, Φτέρη, Μάκρυση, κ.λ.π.). Πήγαν Καλαμπάκα. Εκεί συνάντησαν Ιταλούς αιχμαλώτους. Έδωσαν την πρώτη μάχη στην Κόνιτσα, μετά Κλεισούρα, Λιασκοβίκι.

Βίντεο:

https://www.youtube.com/watch?v=htZeGMfkuSo από 3.46΄ έως 6.00΄.

-Σκαραφίγκας Ευάγγελος

♦ Ήταν μαζί με 13 Φτεριώτες. Είχαν προμηθευτή το Σωτήρη Σταμοκώστα. Αναφέρει Γιάννη Καρυώτη στην Πυροβολαρχία. Αναφέρει επικεφαλής αξιωματικό Νάσιο, μόλις είχε βγεί από Ευελπίδων και σκοτώθηκε στο ύψωμα 669 στα σύνορα. Και μαζί του και ο Μαυραγάνης. Αναφέρει Αργυρόκαστρο, Γολέμι, Πεστάνη, Μαύρο βράχο. Τραυματισμός Λαγού.

Αναφέρει τραυματισμό Σωτήρη Πετσάλη στο δάχτυλο από ριπή πολυβόλου και υπηρεσία του στα μαγειρεία. Αναφέρει τραυματισμό Βαγγέλη Παρίση στο 669. Αναφέρει τραυματισμό και θάνατο Σοφιανού από αιμοραγία. Αναφέρει μάχη στο Τσαρούχι, στο Τεπελένι (συμβολή ποταμών Δρίνου-Αώου).

Αναφέρει τραυματισμό του στον καρπό δεξιού χεριού. Αναφέρει θάνατο Λέτσου Γιώργου από τη Σπερχειάδα (-Λέτσος Γεώργιος του Νικολάου, Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Σπερχειάδα το 1909, του 36^ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Πεστάνη στις 18 Μαρτίου 1941. Από: Φθιώτες νεκροί 1940-1945). Αναφέρει Ζαγορίσιο, λοχία Ξανάλατο και θάνατό του. Μετά τον τραυματισμό του τον πήγαν 1 μήνα στην επίταξη στο Αργυρόκαστρο. Και μετά πάλι στο μέτωπο όπου τραυματίσθηκε δεύτερη φορά στις 18 Μαρτίου στη Μίγκολη(?). Κατά την είσοδο των Γερμανών ήταν στο νοσοκομείο Λουτρακίου.

Αναφέρει σιτιστή Καλιάσο που ήταν αγρονόμος στο Καρπενήσι και Κωστάκη δάσκαλο από Κολοκυθιά. Αναφέρει και τη δράση του Ταγματάρχη Κωστάκη.

Βίντεο:

1) https://www.youtube.com/watch?v=5hyMFzOuYaI από 0.01΄ έως 6.00΄.

2) https://www.youtube.com/watch?v=n-w7Lbp0cWg από 0.01΄ έως 6.00΄.

3) https://www.youtube.com/watch?v=fb99588mnSU από 0.01΄ έως 6.00΄.

4) https://www.youtube.com/watch?v=8GOfGW6O4XA από 0.01΄ έως 4.54΄.

-Σταμοκώστας Σωτήριος

♦ Αναφέρειότι ήταν στο Πετσάρι. Ήταν στον 7^ο Λόχο του 36^ου Συντάγματος Πεζικού. Αναφέρει μακαρίτη Σοφιανό από Κλωνί και θάνατό του από όλμο ενώ συνόδευε Ιταλούς αιχμαλώτους μαζί με τον Ράγιο (-Σοφιανός Αθανάσιος του Δημητρίου, Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κλωνί το 1909, του 36^ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Βορειοδυτικά 1.410 στις 28 Δεκεμβρίου 1940. Από: Φθιώτες νεκροί 1940-1945). Τα Χριστούγεννα αντικαταστάθηκαν και γύρισαν στο χωριό Μίγουλη. Το Φεβρουάριο ήρθε ο Λοχαγός Πεζούλας από Κλεπά και ξαναπήγαν στο Ντίβαρη. Ήταν στην Πέστανη κατά την επίθεση Μαρτίου. Αναφέρει θάνατο Λέτσου Γεώργιου από Σπερχειάδα. Αναφέρει Ντινόπουλο που τραυματίσθηκε. Τους αντικατέστησε ένα Τάγμα ευζώνων από το Λάμποβο. Αναφέρει Δημήτριο Σταμοκώστα, Βασίλη Τσόγκα. Επέστρεψε στη Μίγκουλη μέχρι τις 6 Απριλίου.

Βίντεο:

https://www.youtube.com/watch?v=2waGynNl_eU από 0.01΄ έως 5.53΄.

-Τσίφτης Βασίλειος

♦ Έφεδρος του 1934. Επιστρατεύθηκε στις 29 Αυγούστου 1940 στο 42 Σύνταγμα Ευζώνων. Τότε έγινε μερική επιστράτευση και επιστρατεύθηκαν τρείς ηλικίες, οι κλάσεις 1934, 1936 και 1938. Παρουσιάστηκε στη Λαμία και μέσω Καλαμπάκας, γέφυρας Μπαλτούμα στρατοπέδευσαν στον Παρακάλαμο και μετά περίπου 2 μήνες πήγαν στο χωριό Κοχλιοί. Του Αγίου Δημητρίου στρατωνίστηκαν σε σπίτια. Ο ίδιος και ο 11^ος λόχος που ανήκε πήγαν στο χωριό Σιταριά. Μετά δύο ,μέρες, το πρωΐ στις 5 η ώρα ήρθε έφιππος σύνδεσμος και αμέσως μετά από λίγο στις 5.30 η πρώτη κανονιά. Σήμανε συναγερμός, ξύπνησαν όλοι για να πάνε στον Παρακάλαμο με πλήρη οπλισμό σφαίρες χειροβομβίδες κ.λ.π. Όλη την ημέρα έμειναν εκεί και έβλεπαν να περνούν αεροπλάνα που βομβάρδιζαν τα Δολιανά. Έφεδρος Υπολοχαγός Ξυνιάς Χρήστος από Αταλάντη δικηγόρος ο διμοιρίτης του. Λοχαγός ήταν κάποιος Άρης Φλώρος πρόσφυγας Μικρασιάτης. Αναφέρει όρος Χαβός όπου έμειναν 2 μέρες. Κατέβηκαν στη Γρίμπιανη όπου συγκεντρώθηκαν για να συμπτυχθούν προς τη Ζίτσα. Εκεί αναφέρει Συνταγματάρχη Ιπποκράτη Παπαδημητρόπουλο, οπλίτη Βαγγέλη Παραπέρα του Τάγματος Καραμέρη (Ι/42 ΣΕ). Οπισθοχώρησαν προς Ζίτσα Ραχωβίτσα, όπου τα παρατήρια του Ταγματάρχη πυροβολητή Κωστάκη. Επανήλθαν μετά από 5-6 ημέρες προς λίμνη Ζαραβίνα, ανέβηκαν προς χωριό Κρυονέρι. Στις 18 Νοεμβρίου έδωσαν μάχη στον Προφήτη Ηλία. Αναφέρει Κώστα Κολοκύθα, Δεκανέα Γεωργίου από το Μαρτίνο. Αναφέρει τραυματισμό του στη μάχη από εξοστρακισμό σφαίρας στην κλείδωση του χεριού. Έμεινε ένα μήνα στα μετόπισθεν. Την 1^η Ιανουαρίου 1941 έφυγε για Τεπελένι. Πέρασαν από Λαζαράτι. Αναφέρεται στρατιώτης Νταλαμάρας από Λειβανάτες. Έφτασαν στο Κολώνια. Στο Τεπελένι. Αναφέρει θάνατο λοχία Κουτρουλή από Δομνίστα. Περιγράφει νέο τραυματισμό του στο χέρι και από θραύσματα οπλοβομβίδας στον ώμο και σιαγόνα. Έμεινε 13 μήνες στο νοσοκομείο.

Βίντεο:

1) https://www.youtube.com/watch?v=KUNlNGiWSvQ από 3.01΄ έως 6.00΄.

2) https://www.youtube.com/watch?v=-yQ9ZytAWIY από 0.01΄ έως 7.22΄.

3) https://www.youtube.com/watch?v=9i6ihqqNk84 από 0.01΄ έως 2.50΄.

ΠΗΓΗ

Ιστολόγιο Φτέρη Φθιώτιδας.