Δημήτριος Γεωργίου Παπακωνσταντίνου
Από την εφημερίδα ΚΑΪΤΣΑ, Φύλλο 55(Απρίλιος-Ιούνιος 2005) αναδημοσιεύεται εδώ η βράβευση του Λοχία Δημητρίου
Παπακωνσταντίνου από την Καΐτσα (σήμερα Μακρυράχη Δομοκού) με τον Πολεμικό Σταυρό Γ΄ Τάξεως. (Εικ.) Η
βράβευση έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, μετά τις
Επιχειρήσεις Φιλαδελφείας τον Ιούνιο του 1920. Η υπόδειξη του δημοσιεύματος οφείλεται
στο διαχειριστή του Ιστολογίου Φτέρη Φθιώτιδας,
τον οποίο και ευχαριστούμε.
Στην αναδημοσίευση προηγείται εισαγωγή εκ μέρους του
Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου των Απανταχού Καϊτσιωτών, ακολουθεί το
άρθρο του Θανάση Παπακωνσταντίνου «Από το σεντούκι της Καϊτσιώτικης ιστορίας»
και κλείνοντας παρατίθεται το κείμενο της Ημερησίας Διαταγής.
Ακολουθεί το κείμενο της εφημερίδας:
« Σελίδα 1
Χωριανοί και συμπατριώτες.
Φίλες και φίλοι αναγνώστες
Ογδόντα τρία χρόνια απ’ τον ιστορικό ξεριζωμό. Ογδόντα
πέντε χρόνια απ’ τις μέρες, που ένας αδείλιαστος πολεμάρχης ο ΚΑΪΤΣΙΩΤΗΣ
αείμνηστος ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, πατώντας στη γη έδειχνε στον εχθρό «πως
εφορμούν στη μάζωξη, πως πολεμούν στις μάχες».
Δεν έχουμε δυστυχώς τη δυνατότητα να γυρίσουμε τόσα
χρόνια πίσω, να σφίξουμε το χέρι αυτού του θρυλικού παλικαριού για να του πούμε
έστω απλά: «Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΪΤΣΙΩΤΗ».
Έχουμε όμως την τιμή και τη χαρά να μοιραστούμε μαζί
σας το ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ, που δημοσιεύουμε στη σελίδα 8 του παρόντος φύλλου, και το
οποίο μας διέθεσε απ’ το αρχείο του ο ανιψιός του πολεμάρχη, συγχωριανός μας,
αξιότιμος κ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ.
Με συγκίνηση και τιμή στον ήρωα, σας προτρέπουμε να
προσέξετε γιατί οι Διοικητές της Μεραρχίας και του 1/38 Συντάγματος των Ευζώνων
απονέμουν στις 5 ΙΟΥΛΙΟΥ 1920 ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΣΤΑΥΡΟ Γ΄ ΤΑΞΕΩΣ στο λοχία
ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟ.
Αγαπητοί συγχωριανοί, φίλες και φίλοι αναγνώστες, αν ο
θρύλος είναι πάντα μια τρανή αλήθεια, που δεν χωρά μέσα στις σελίδες και στην
ψυχρή λογική της γραπτής ιστορίας, αλλά περνά ολοζώντανη στις καρδιές των
ανθρώπων, κι αν η αλήθεια αυτή διασώζεται, από γενιά σε γενιά σαν αθάνατη σπίθα
μοναδικής ζωής, τότε ο θρύλος για παλικάρια σαν τον ΚΑΪΤΣΙΩΤΗ, ΔΗΜΗΤΡΗ
ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ας είναι δυνάμεις ολοφώτιστες και ας φωτίζουν μέσα στους
αιώνες την απέθαντη ΕΛΛΑΔΑ.
Υποκλινόμαστε λοιπόν στον ήρωα, που αυτός με τους
συγχρόνους του, τους προγενέστερους και τους μεταγενέστερους μας παρέδωσαν ξανά
και ξανά τη μυριολάτρευτη ειρήνη.
Είθε αγαπητοί να ζούμε πάντα με ειρήνη χωρίς να
λησμονούμε την καρδιοζύμωτη ελληνική λεβεντιά και το φιλότιμο για τη ζωή
προσανατολισμένο στο μέγα δώρο της καλώς εννοούμενης λευτεριάς.
Το
Δ.Σ.
Σελίδα 8
Από
το σεντούκι της Καϊτσιώτικης ιστορίας. Γράφει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Δημήτριος
Παπακωνσταντίνου:
Πρωτότοκος υιός του Γεωργίου και της
Αικατερίνης Παπακωνσταντίνου.
Γεννήθηκε στην Καΐτσα το 1896. Εκεί μεγάλωσε και
ανδρώθηκε. Σε στρατεύσιμη ηλικία κατετάγη, ως είχε υποχρέωση στο 1/38 ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΕΥΖΩΝΩΝ και υπηρέτησε ως λοχίας. Στις 10 & 11 Ιουνίου έλαβε μέρος σε
πολεμικές επιχειρήσεις. Έσπειρε θρύλους στα μετερίζια, πύργωσε τρόπαια, έστησε
λάβαρο ανδρείας και λεβεντιάς και έδωσε στην Καΐτσα ανάγλυφη την ελληνική ψυχή.
Για όλα αυτά η πατρίδα του απονέμει τον Πολεμικόν Σταυρόν Γ΄ Τάξεως.
Επιβλητική φυσιογνωμία, νους οξυδερκής έλαβε μέρος στα
κοινά της πολύπαθης τότε Καΐτσας. Έδειξε ιδιαίτερη φροντίδα για την σωστή
οργάνωση του νεοϊδρυθέντος τότε δημοτικού Σχολείου.
Το νήμα της ζωής του το έκοψε η γερμανική θηριωδία.
Όταν τα γερμανικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν το χωριό ο Δημήτριος Παπακωνσταντίνου
βρέθηκε στο κτήμα του κοντά στο σπίτι. Στην προσπάθειά του να πείσει μερικούς
συγχωριανούς του που βρίσκονταν εκεί να κρυφτούν, βρήκε το γερμανικό βόλι τον
ίδιο. Πέφτει βαριά πληγωμένος. Ο αδελφός του Ηλίας τρέχει χωρίς χρονοτριβή, στο
σιδηροδρομικό σταθμό να παρακαλέσει του γερμανούς να του επιτρέψουν τη μεταφορά
του πληγωμένου αδελφού του στο νοσοκομείο. Μάταια όμως. Ο Δημήτριος
Παπακωνσταντίνου υπέκυψε στα τραύματά του μετά από δύο μέρες.
Και εδώ η αυταπάρνηση και η αυτοθυσία ήταν μεγάλη
γιατί ήξερε να αγαπά τη ζωή και να περιφρονεί τον θάνατο…»
³ ³ ³ ³ ³
1/38 ΣΥΝ/ΜΑ ΕΥΖΩΝΩΝ 11Ος
ΛΟΧΟΣ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ 5ης ΙΟΥΛΙΟΥ
1920
Κατωτέρω κοινοποιώ ως
έχει Απόσπασμα Ημερησίας Διαταγής της Μεραρχία προς γνώσιν
ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗ
ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ 1920
Η
θυελλώδης επίθεσις της 10ης και 11ης Ιουνίου και καθ’ ήν
ανετράπη και διελύθη ο εχθρός προ έτους οχυρούμενος, εν διαστήματι χρονικώ
ελαχίστω και τα μετ’ αυτήν επακολουθήσαντα λίαν ευχάριστα γεγονότα επιτευχθέντα
χάρις εις την αυταπάρνησιν και ανδρείαν αξιωματικών και οπλιτών μου, εδικαίωσαν
πλήρως τας πεποιθήσεις μου άς είχον εφ’ υμών.
Καθίσταμαι
υπερήφανος να ηγώμαι τοιούτων αξιωματικών και οπλιτών, οίτινες διά της
αφοσιώσεώς των έφερον εις ευτυχές πέρας πάσαν ανατεθείσαν αυτοίς εντολήν και
οίτινες μοί παρέσχον τρανά τα δείγματα των υπηρεσιών των άς λίαν φιλοτίμως και
μετά πάσης ακριβείας προσήνεγκον τη πατρίδι ανταξίας προς τας προσδοκίας μου,
ανταξίας προς την ιστορίαν του Στρατού μας και της Μεραρχίας μας.
Θεωρώ εμαυτόν
ευτυχή συγχαίρων από καρδίας τους υπ’ εμέ διά τας αναγραφείσας υπηρεσίας των
και λίαν ευχαρίστως αναγράφω τα ονόματα των κάτωθι Οπλιτών, εις εκτέλεσιν του
από της 31 Οκτωβρίου 1917 Β.Δ. «περί ηθικών αμοιβών», ως ετροποποιήθη τούτο υπό
μεταγενεστέρων τοιούτων, εκάστω των οποίων απονέμω τας ακολούθους ηθικάς
αμοιβάς.
Λαβών υπόψη
τας υπό του 1/38 Συν/τος Ευζώνων ιεραρχικώς διά του Αρχηγού του Πεζικού
υποβληθείσας μοι προτάσεις.
ΑΠΟΝΕΜΩ
ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΙΚΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ Γ΄ ΤΑΞΕΩΣ
Εις τον λοχίαν
Παπακωνσταντίνου Δημήτριον
Διότι
Κατά τας
μάχας 10 και 11 τρέχοντος μηνός επεδείξατο άμα τη διαταγή των ανωτέρων του
αυτοθυσίαν, αυταπάρνησιν και ορμητικότητα εκπλήξασαν τους ηγήτοράς του και
ομοιάζουσαν προς θυελλώδη φρενίτιδα, η οποία εν τω άμα ανέτρεψε και εσάρωσε
κυριολεκτικώς πάσαν εκδηλωθείσαν εχθρικήν αντίστασιν εν τη όλη εξελίξει των
επιχειρήσεων, έδωσε δείγματα τοιαύτης φιλοπατρίας ώστε η Πατρίς μας ου μόνον να
είναι ασφαλής στηριζομένη επ’ αυτού, αλλά και δύναται ν’ αναπαύηται ησύχως
στηριζομένη επί τοιούτου ηρωϊκού τέκνου της και επειδή αι κατά τας μάχας
προσφερθείσαι υπηρεσίαι θπερέβησαν ου μόνον την συνήθη εκτέλεσιν του
καθήκοντος, αλλά και το όριον του δυνατού.
Ο
Διοικητής της Μεραρχίας
Ζ.ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Συν/χης
Ο
Διοικητής του Συν/τος
Κ.ΤΖΑΒΕΛΛΑΣ
Αντ/χης
Δια την
ακρίβειαν της αντιγραφής
Ο Υπασπιστής
του Συν/τος
[Από το αρχείο του
Θανάση Παπακωνσταντίνου]
³ ³ ³ ³ ³
ΕΙΚΟΝΕΣ
