Σημείωμα σύνταξης: Με αφορμή το δημοσίευμα για την αιχμαλωσία του Κώστα Τζουάνα κάποιος συγχωριανός μας, μας ενημέρωσε ότι και ο Κώστας Στρογγυλός (Δολόρος ή Κατσιαμπάς) αιχμαλωτίσθηκε στη μικρασιατική εκστρατεία. Επικοινωνήσαμε με το γιό του Βαγγέλη στην Αθήνα κι όταν μας είπε ότι λόγω της κατάστασης της υγείας του δεν μπορεί να ταξιδέψει στη Λαμία, αποφασίσαμε σε κοινή συμφωνία να μας διηγηθεί τηλεφωνικά την περιπέτεια του πατέρα του. Παρακάτω παραθέτουμε όσα μας είπε σε δική μας διατύπωση, αποδίδοντας όσο πιο πιστά μπορούσαμε τις τρείς τηλεφωνικές συνομιλίες μας.
Ο πατέρας μου Στρογγυλός Κωνσταντίνος του Ιωάννη (Δολόρος) γεννήθηκε το 1900 και έλαβε μέρος στον πόλεμο της Μικράς Ασίας. Πήγε το 1921 και γύρισε στην πατρίδα τον Οκτώβριο του 1929! Έζησε στην Τουρκία 7 χρόνια ως αιχμάλωτος πολέμου!...
Οι Έλληνες στρατιώτες πολέμησαν γενναία και νίκησαν σε πολλές μάχες. Είχαν πάρει φαλάγγι τους Τούρκους, αλλά στο τέλος δεν είχαν δυστυχώς τροφές για τα ζώα και τους εαυτούς τους. Όσο ήταν κοντά στα παράλια τους τροφοδοτούσαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας. Πολεμώντας όμως και νικώντας προχώρησαν στην ενδοχώρα και δεν είχαν τροφοδοσία… Έλεγαν ενθουσιασμένοι πάμε για την «Κόκκινη Μηλιά», για να εκπληρώσουν το όνειρο της φυλής μας να ξαναζωντανέψουν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία…
Σε μια μάχη στον Κασαμπά (γι’ αυτό του κόλλησαν οι χωριανοί μας και νέο παρατσούκλι «Κατσιαμπάς») με το υδρόψυκτο οπλοπολυβόλο του τύπου μπάρ λοτ κράτησε μόνος του ολόκληρο τούρκικο τάγμα, ενώ γύρω του όλοι οι σύντροφοί του ήταν σκοτωμένοι ή τραυματισμένοι! Όταν τελείωσαν οι σφαίρες κρύφτηκε αλλά τον έπιασαν αιχμάλωτο. Τον έκλεισαν σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως στο Εσκί-Σεχίρ για έξι μήνες.
Σύμφωνα με απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης, όσοι αιχμάλωτοι ήθελαν να δουλέψουν δίνονταν σε Τούρκους τσιφλικάδες ως υπηρέτες. Δώσανε τον πατέρα μου σε έναν Τούρκο τσιφλικά και τον δούλεψε σκληρά και πιστά εξήμισι χρόνια. Ήταν πολύ εργατικός και κίνησε τη συμπάθεια των αφεντικών του. Στο μεταξύ βγήκε μια διαταγή να μουνουχίσουν (ευνουχίσουν) όλους τους Έλληνες αιχμαλώτους, για να μην μπορούν να παντρευτούν Τουρκάλες. Τον λυπήθηκαν, αλλά δεν μπορούσαν να τον κρύψουν. Τότε η κόρη του αφεντικού του του έδωσε ένα καρβέλι ψωμί και λίγο τυρί και του είπε να φύγει κρυφά και να πάει να παρουσιαστεί στον Ερυθρό Σταυρό. Ο πατέρας μου το ’σκασε και περιπλανήθηκε 27 ημέρες κινούμενος μόνο τη νύχτα, ενώ τη μέρα κρυβόταν. Ήξερε ότι, αν τον έπιαναν, θα τον σκότωναν.
Τέλος βρήκε το κλιμάκιο του Ερυθρού Σταυρού που ήταν νομίζω στη Σμύρνη. Εκεί τον κράτησαν τέσσερις μήνες και τον έβαλαν σε ένα καράβι για την Ελλάδα… Οι ταλαιπωρίες του ήταν αφάνταστες! Δεν θυμάμαι άλλες λεπτομέρειες…
Θυμάμαι ότι εκεί συνάντησε για λίγο και τον παπα-Θύμιο Καραναστάση, ο οποίος υπηρετούσε ως λοχίας. Του ζήτησε να μεσολαβήσει να τον πάρει κάποιος αξιωματικός ως ιπποκόμο, αλλά δεν έγινε τίποτα… Άλλους συγχωριανούς μας δεν ανέφερε…
Σ.σ. Η ειρωνία της τύχης είναι ότι αυτός ο ήρωας του Κασαμπά, αυτός που έζησε από το 1921 μέχρι το 1929 στην Τουρκία ως πολεμιστής ή ως αιχμάλωτος ή φυγάς είχε εντελώς άδοξο και άδικο τέλος. Τον παρέσυρε αυτοκίνητο στη δημοσία οδό Λαμίας-Καρπενησίου το 1983!
ΕΙΚΟΝΑ
Εικ.1. Αριστερά ο Κώστας Στρογγυλός.
ΠΗΓΗ
Περιοδική Έκδοση Εκπολιτιστικού & Επιμορφωτικού Συλλόγου Σταυρού, Η Φωνή του Σταυρού, Φύλλο 16 [Απρίλιος-Μάϊος-Ιούνιος 2011], σελίδα 10.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου