Τσερνοβίτι: Γενικά για το ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

Ο ενοριακός ναός του Τσερνοβιτίου βρίσκεται στο κεντρικό σημείο του χωριού και συνδυάζεται αρμονικά με το χώρο. Είναι αφιερωμένος στο Γενέσιον του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (+24 Ιουνίου). Πρόκειται για τυπική τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική της τουρκοκρατίας με δικλινή στέγη. Καταλήγει σε σαμαρωτή απόληξη στην κόγχη του ιερού. Σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων ο ναός παλαιότερα διέθετε και γυναικωνίτη.

Στο Βασιλικό Διάταγμα της 20^ης Δεκεμβρίου 1911 «Περί ορισμού των ενοριών των χωρίων του δήμου Φαλάρων», το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 1/01-01-1911 και υπογράφηκε από τον τότε υπουργό εκκλησιαστικών και δημόσιας εκπαίδευσης Απόστολο Γ. Αλεξανδρή, ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου αναφέρεται ως ενοριακός ναός της ενορίας του Τσερνοβιτίου: «…Αι ενορίαι των χωρίων του δήμου Φαλάρων καθορίζονται ως εξής:…..4)του χωρίου Τσερνοβιτσίου εις μίαν, την του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου….» (Εικ.1αβ).

Ανακαινίσθηκε αρκετές φορές. Γι’ αυτό σήμερα δεν σώζονται το αρχικό τέμπλο, το αρχικό δάπεδο, η αρχική οροφή κ.ά.. Σε κάποια από τις ανακαινίσεις ο δυτικός τοίχος μετακινήθηκε αρκετά μέτρα ανατολικότερα, με συνέπεια την αφαίρεση του γυναικωνίτη. Πραγματοποιήθηκε μετά το 1950 και αφού το χωριό είχε μεταφερθεί στη σημερινή θέση Βαλσέρα. Η ανακαίνιση πραγματοποιήθηκε για την αποφυγή της κατάρρευσης του δυτικού τοίχου και της στέγης του ναού, τα οποία ενωνόταν με το κατηφορικό έδαφος.

Επόμενη ανακαίνιση πραγματοποιήθηκε το 1990, όπως αναγράφεται σε μαρμάρινο σταυρό τοποθετημένο στο κτιστό τέμπλο, ακριβώς επάνω από την ωραία πύλη:

ΑΓΙΟΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ Ο

ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ

1990

Τοποθετήθηκε νέο ξύλινο ταβάνι. Έγιναν αρμολογήματα των τοίχων και επιδιορθώσεις της στέγης. Αντικαταστάθηκαν τα «ευρωπαϊκά» κεραμίδια, που τοποθετήθηκαν σε παλαιότερη ανακαίνιση, με νέα «ρωμαϊκά». Τοποθετήθηκε μεγάλο στέγαστρο επάνω από τη θύρα εισόδου. Σκοπός ήταν η προστασία από τα όμβρια ύδατα του νοτίου τοίχου, συμπεριλαμβανομένης και της εισόδου του παρεκκλησίου του Αγίου Χαραλάμπους (Εικ.2,3,4).

Το 2003 πραγματοποιήθηκε νέα ανακαίνιση, σύμφωνα με επιγραφή σε μαρμάρινη πλάκα, τοποθετημένη ψηλά στο δυτικό τοίχο του κυρίως ναού:

ΔΕΗΣΙΣ ΕΝΟΡΙΤΩΝ ΜΕ ΤΗ

ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΧΙΝΑΙΩΝ

ΤΟ ΕΤΟΣ 2003

ΜΕ ΕΠΙΒΛΕΨΗ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΕΝΟΡΙΑΣ ΠΑΛΑΙΟΚΕΡΑΣΙΑΣ

Πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένα αρμολογήματα-επιδιορθώσεις της εξωτερικής τοιχοδομίας και της κόγχης του ιερού (Εικ.5,6). Παράλληλα ενισχύθηκε η περίφραξη του περιβάλλοντος χώρου. Το δάπεδο του κυρίως ναού και των πλαγίων κλιτών καλύφθηκε με τσιμέντο. Ταυτόχρονα επιχειρήθηκε η ενίσχυση της αντοχής της θύρας εισόδου με κατασκευή υπερθύρου από μπετόν (σινάζι). Η εντοιχισμένη μαρμάρινη επιγραφή με το έτος ίδρυσης του ναού μετακινήθηκε λίγο ψηλότερα και δεξιότερα της θύρας (Εικ.7). Στη βάση του βορείου τοίχου κατασκευάσθηκε τσιμεντένια υδρορροή για την αποστράγγιση των ομβρίων υδάτων της στέγης (Εικ. 8).

 

 

 

 

 

ΕΙΚΟΝΕΣ

 

 

α.

β.

Εικ.1αβ. Το ΦΕΚ 1/01-01-1911 με το Βασιλικό Διάταγμα για τον ορισμό ενοριών στα χωριά του δήμου Φαλάρων.

 

 

 

 

Εικ.2. Η εξωτερική όψη του ναού πριν την ανακαίνιση του 1990.

 

 

 

 Εικ.3. Η εξωτερική όψη του ναού μετά την ανακαίνιση του 1990.

 

 

 

 Εικ.4. Η κόγχη του ιερού μετά την ανακαίνιση του 1990.

 

 

 

 

Εικ.5. Η εξωτερική όψη του ναού μετά την ανακαίνιση του 2003.

 

 

 

 Εικ.6. Η κόγχη του ιερού μετά την ανακαίνιση του 2003.

 

 

 

 Εικ.7. Η ενισχυμένη θύρα εισόδου του ναού μετά την ανακαίνιση του 2003.

 

 

 

 Εικ.8. Η βόρεια πλευρά του ναού μετά την ανακαίνιση του 2003.

 

  

ΠΗΓΕΣ ΕΙΚΟΝΩΝ

 

Εικ.1αβ. Εθνικό τυπογραφείο.

Εικ.2-8. Φωτογραφικό αρχείο Σωτήρη Γ. Αλεξόπουλου.