Στις 6 Οκτωβρίου 1912 (η ημερομηνία είναι με το
Ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε τότε) άρχισε ο Α΄ Βαλκανικός πόλεμος και στις 16 Ιουνίου 1913 ο Β΄ Βαλκανικός πόλεμος. Συνεπώς η 6η Οκτωβρίου 1912 είναι μία ξεχασμένη επέτειος, η οποία, ας
επιτραπεί η έκφραση της γνώμης μας, θα έπρεπε να τιμάται ως εθνική επέτειος, όπως
η 25η Μαρτίου και η 28η Οκτωβρίου. Με τους Βαλκανικούς
πολέμους άρχισε και μετά από διάφορες εθνικές περιπέτειες, ολοκληρώθηκε η
συγκρότηση του ελληνικού κράτους στα σημερινά του όρια.
Στους Βαλκανικούς πολέμους συμμετείχε όλος ο
Ελληνισμός, έως και ομογενείς εθελοντές από το εξωτερικό. Μεταξύ των
επιστρατευθέντων υπήρξαν φυσικά και Φθιώτες. Άλλοι πολέμησαν με το 2ο
Σύνταγμα Πεζικού και άλλοι σε ευζωνικά συντάγματα. Με το 2ο Σύνταγμα
Πεζικού πολέμησε και παρασημοφορήθηκε ο παππούς μου Δημήτριος Αθανασίου Γκέκας
από τη Μπεκή (σήμερα Σταυρός) καθώς και ο αδελφός του λοχαγός Κωνσταντίνος
Αθανασίου Γκέκας.
Επίσης συμμετείχαν και αρκετοί κάτοικοι του
Τσερνοβιτίου. Ένας από αυτούς, ο Ανδρέας Χάδος (Εικ.1,2) βραβεύθηκε και
παρασημοφορήθηκε από το Βασιλιά Κωνσταντίνο Α΄. Το έγγραφο-ντοκουμέντο της βράβευσης
μας προσέφερε ευγενώς για δημοσίευση ο εγγονός του Ελευθέριος Δημητρίου Χάδος,
τον οποίον και ευχαριστούμε θερμά μέσα από αυτές τις γραμμές.
Το έγγραφο έχει ως εξής: Φέρει ολόσωμη φωτογραφία του
Βασιλιά Κωνσταντίνου ντυμένο με στρατιωτική στολή. Φορεί μπότες με σπιρούνια.
Στο δεξί χέρι έχει τσιγάρο και με το αριστερό κρατεί μακριά σπάθη. Κάτω από τη
φωτογραφία του έγραψε ιδιοχείρως: « Διά τους
γενναίους συμπολεμιστάς μου / δύο ενδόξων πολέμων 1912 και 1913 / Κωνσταντίνος
Β(ασιλεύς) (υπογραφή)» (Εικ.3).
Σύμφωνα με μαρτυρία του Ανδρέα Χάδου, όπως μεταφέρεται
από τον εγγονό του Ελευθέριο Δ. Χάδο, «το
έγγραφο αυτό απονεμήθηκε από το Βασιλιά (τότε Αρχιστράτηγο) σε 500 στρατιώτες
που μπήκαν μαζί του πρώτοι στη Θεσσαλονίκη. Ο ελληνικός στρατός μπήκε από το
δρόμο που είναι δίπλα στη θάλασσα. Μία ομάδα στρατιωτών, μαζί τους και ο
παππούς Ανδρέας, πήγαν κατευθείαν στο
Λευκό Πύργο και ύψωσαν την ελληνική σημαία. Ο βουλγαρικός στρατός είχε φτάσει
από το βορρά έξω από την πόλη, στην Άνω Πόλη, περιοχή Επταπυργίου
(τουρκ. Yedikule). Όταν οι
Βούλγαροι είδαν την ελληνική σημαία στο Λευκό Πύργο το πήραν απόφαση ότι η
Θεσσαλονίκη καταλήφθηκε από τους Έλληνες».
Η νυφούλα του Θερμαϊκού, συμβασιλεύουσα του Βυζαντίου και σημερινή
συμπρωτεύουσα, απελευθερώθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1912 (Ιουλιανό ημερολόγιο) ανήμερα
του Αγίου Δημητρίου. Για το λόγο αυτό σήμερα ο δρόμος από τον οποίο εισέρχεται
κάποιος από δυτικά στην πόλη, κοντά στη θάλασσα, ονομάζεται Οδός 26ης
Οκτωβρίου.Σημείωση: Για το γιό του Ανδρέα Δημήτριο Χάδο βλέπε: Δημήτριος Ανδρέου Χάδος: ένας εύζωνας δεκανέας από την Παλαιοκερασιά Φθιώτιδας (οικογενειακό φωτογραφικό αρχείο Ελευθερίου Δ. Χάδου)
ΕΙΚΟΝΕΣ
Eικ.1 Πρώτος
από αριστερά με τα τσαρούχια ο Ανδρέας Χάδος.
Eικ.2
Πρώτος από αριστερά με το καπέλο ο
Ανδρέας Χάδος σε γεροντική ηλικία στην Ιερά Μονή Κάτω Ξενιάς.
Εικ.3 Το
έγγραφο-ντοκουμέντο της βράβευσης.
ΠΗΓΗ
Οικογενειακό αρχείο Ελευθερίου Δημητρίου Χάδου.
Πολύ ενδιαφέρον και σπάνιο ντοκουμέντο.
ΑπάντησηΔιαγραφή