Αθανάσιος Ευαγγέλου Παπαλέξης: ένας πεσών Ανθυπολοχαγός από τη Μακρακώμη Φθιώτιδας στη Μικρασιατική Εκστρατεία

Ο Αθανάσιος Ευαγγέλου Παπαλέξης (1891-14 Αυγούστου 1922) κάπου στη Μικρά Ασία, πιθανώς στο Αφιόν Καραχισάρ. Η φωτογραφία προέρχεται από το οικογενειακό αρχείο της ανιψιάς του Ελένης Παπαλέξη-Μπότση. Την ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση της φωτογραφίας, με την οποία εμπλουτίζονται τα τεκμήρια της συμμετοχής των Φθιωτών στη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Στην ανάρτηση Φθιώτες νεκροί 1919-1922 (Μικρασιατική Εκστρατεία) μεταξύ των ονοματεπωνύμων των ανθυπολοχαγών αναγράφεται: «Παπαλέξης Αθανάσιος του Ευαγγέλου, Ανθυπολοχαγός από Μακρακώμη, φονεύθηκε στο Καμελάρ Ντάγ στις 14 Αυγούστου 1922».

Η αναφορά αυτή στάθηκε αφορμή για την επικοινωνία μας με τον απόγονο του πεσόντος Αναστάσιο Παπανικολάου (εγγονό από το γενεαλογικό δένδρο της μητέρας), ο οποίος πρόθυμα μας έδωσε πληροφορίες για τον Ανθυπολοχαγό από τη Μακρακώμη Αθανάσιο Παπαλέξη. O ίδιος πραγματοποίησε και βιβλιογραφική έρευνα με σκοπό την ταύτιση των τραγικών γεγονότων εκείνης της εποχής, με τις πληροφορίες που είχε συγκεντρώσει για τον πεσόντα πρόγονό του. Τα αποτελέσματα της προσπάθειάς του παρουσιάζονται στο κείμενο που μας απέστειλε και δημοσιεύεται στη συνέχεια:

“Αθανάσιος Παπαλέξης του Ευαγγέλου (1891-14 Αυγούστου 1922)

Με αυτή τη δημοσίευση θα δικαιολογήσουμε τον τίτλο αυτής της σελίδας. Μετά από αρκετή έρευνα σε ξεχασμένα συρτάρια υπερηλίκων συγγενών βρήκαμε κάτι πραγματικά άγνωστο, ακόμη και τον τόπο καταγωγής του συγκεκριμένου αξιωματικού.

Ένα αφιέρωμα για έναν ξεχασμένο Μακρακωμίτη της Μικρασιατικής Εκστρατείας μιας και συμπληρώνονται 90 χρόνια από τον θάνατό του.

Από μικρός άκουγα από τη μητέρα μου και τη γιαγιά μου για έναν νεκρό συγγενή (αδερφό του παππού μου) που σκοτώθηκε στο Αφιόν Καραχισάρ και ότι το μόνο που τον θυμίζει είναι μία φωτογραφία με τα παλικάρια του εκεί. Αργότερα είδα αυτήν τη φωτογραφία καθώς και ένα γράμμα του στον πατέρα του με ημερομηνία Φεβρουάριος 1922. Έκανα λοιπόν μία έρευνα μιας και το μεταπτυχιακό μου στις Βαλκανικές Σπουδές βοηθάει στις αναζητήσεις αυτές.

Ο Αθανάσιος Παπαλέξης γεννήθηκε στην Βαρυμπόμπη, όπως λεγόταν τότε η Μακρακώμη, το 1891. Σπούδασε δάσκαλος, κατατάχθηκε και ειδικεύτηκε στο Πυροβολικό. Βρέθηκε στη Μικρά Ασία στο μέτωπο του Αφιόν Καραχισάρ.

Από προφορικές πληροφορίες έμαθα ότι υπηρέτησε στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων στον Λόχο Διοικήσεως (μαρτυρία από συγγενή συμπολεμιστή του).

Είχε την ατυχία να είναι στον Κεντρικό Τομέα του μετώπου, όταν ο Κεμάλ επιτέθηκε στις ελληνικές δυνάμεις, οι οποίες είχαν διαβρωθεί από τις έριδες βενιζελικών-αντιβενιζελικών. Το παρατηρητήριο του Κεμάλ ήταν στο Κοτζά Τεπέ ύψωμα, απέναντι του οποίου βρισκόταν ο Αθανάσιος Παπαλέξης. Από εκεί μπορούσε να παρατηρεί χωρίς κιάλια τις ελληνικές θέσεις και τις κινήσεις των τμημάτων ενίσχυσης.

Στις 4.30 το πρωΐ στις 13 Αυγούστου 1922 ο βομβαρδισμός άρχισε. Στον Τομέα του επιτέθηκαν 3 τουρκικές μεραρχίες, οι 11, 5 (η 12 είχε διατεθεί ως εφεδρεία) με την υποστήριξη πυροβόλων Skoda 105 (τελευταίου τύπου για την εποχή). Ο ελληνικός στρατός διέθετε πυροβόλα ορεινού πυροβολικού μικρότερης εμβέλειας.

Σκοτώθηκε, όπως λένε οι μαρτυρίες, από οβίδα που έπεσε μέσα στο αμπρί, όπου είχαν σύσκεψη οι εναπομείναντες αξιωματικοί μιας και παρόλο την τρομακτική πίεση των Τούρκων, κανένας από αυτούς δεν υποχωρούσε. Στα επίσημα βιβλία αναφέρεται ότι σκοτώθηκε στο Καμελάρ Ντάγ στις 14/08/1922 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Καταγράφω αυτολεξεί τι ακριβώς έγινε:

«Ο Τομεύς του Καμελάρ Ντάγ διηρείτω στους υποτομείς Καλεντζίκ και Μιχαήλ. Ο Υποτομέας Καλεντζίκ διηρείτω εις 2 κέντρα αντιστάσεως και έν ανεξάρτητο σημείο στηρίγματος. Το δυτικό κέντρο αντιστάσεως από Μαύρου Βράχου μέχρι του δυτικού ορίου της Μεραρχίας εκαλείτω κέντρο αντιστάσεως Καμελάρ. Το κέντρο αυτό κατελήφθη πρώτο υπό των Τούρκων μέχρι τις 7.20 της πρωΐας της 13 Αυγούστου 1922, των εκεί ευρισκομένων τμημάτων του 35 Συντάγματος της IV Μεραρχίας (Ι/35 Τάγμα και η διλοχία του 3/35 Τάγματος), αιφνιδιασθέντων και υποχωρησάντων άνευ αντιστάσεως βορείως του Μαύρου Βράχου.

Επί των υψωμάτων βορείως του Μαύρου Βράχου και επί της γραμμής διαχωρίσεως των υδάτων κατέφθασε περί ώραν 10 ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας μεθ’ ενός Τάγματος (του Παλαντζά) και κατέλαβε θέσεις προς απόκρουσιν της περαιτέρω προόδου της τουρκικής επιθέσεως.

Προς την μεσημβρίαν αφίχθη και το έτερον Τάγμα του (Τσιρώνης) και ανεπτύχθη και τούτο ως και η Μοίρα ορειβατικού πυροβολικού της ΧΙΙΙ Μεραρχίας. Διά των 2 τούτων Ταγμάτων ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας (καθόσον δεν κατάφερε να ανασυντάξη ει μη ελάχιστα τμήματα εκ των δοκιμασθέντων του 35 Συντάγματος μη όντα και εκείνα εις θέσιν να χρησιμοποιηθούν επωφελώς) και ενός Τάγματος (Κόκκινος) του 11 Συντάγματος αποσταλλέντος προς ενίσχυσιν του 35^ου από πρωΐας, ετήρησε τας θέσεις του καθ’ όλην την ημέραν της 13 Αυγούστου και απέκρουσε τας λυσσαλέας και αλλεπαλλήλους εφόδους των Τούρκων προς εκδίωξίν του εκείθεν.

Τας πρωϊνάς ώρας της 14 Αυγούστου ενισχυθείς και διά του 3^ου Τάγματός του (Τερτίκα), όπερ ανεπτύχθη ανατολικότερον καθόσον ήτο γενική πλέον η υποχώρησις και των υπολειπομένων τμημάτων του 35 Συντάγματος, συνεκράτησε τας θέσεις του μέχρι εσπερινών ωρών της 14 Αυγούστου παρά τις τρομακτές απώλειές του (3 Ταγματάρχες εκτός μάχης, Παλαντζάς, Τσιρώνης και Κόκκινος) οπότε κατόπιν διαταγής απεσύρθη διά της κορυφογραμμής προς Κιουπρουλού, βήμα προς βήμα διαμφισβητών το έδαφος προς τον εχθρόν». (Δυστυχώς ο Αθανάσιος Παπαλέξης είχε σκοτωθεί).

Πληροφοριακά για να μετρήσετε απώλειες από το Τάγμα του Τερτίκα γυρίσανε πίσω 200 από τους 700 και από τον Λόχο Διοικήσεως 50 από τους 160.

Δυστυχώς όλοι αυτοί ξεχαστήκανε….

Υπάρχει ένα εκκλησάκι έξω από τη Μακρακώμη, ο Άγιος Ιωάννης, δωρεά από τους Παπαλεξαίους για το χαμό του ανθρώπου τους. Γιορτάζει στις 29 Αυγούστου, ο εσπερινός συμπίπτει με τη μέρα που χάθηκε μιας και από το 1924 έχουμε νέο ημερολόγιο.

ΠΗΓΕΣ:

-Βαγγέλη Κ. Χορμόβα, Ιστορία της Μακρακώμης. Ιστορική-Κοινωνιογραφική-Λαογραφική Έρευνα, Μακρακώμη 1990.

-Μεγάλη Στρατιωτική Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 2, σελίδες 290-291, Εν Αθήναις 1929.

(ευχαριστώ και τον Σωτήρη Αλεξόπουλο που με βοήθησε στην αναζήτηση).

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: Αργότερα θα δημοσιευτεί και φωτογραφία με τους συμπολεμιστές του, αν κάποιος αναγνωρίσει κάποιον συγγενή του, ας ενημερώσει μιας και η έρευνα συνεχίζεται…..”

Φθιώτες νεκροί και αγνοούμενοι κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974

Δημοσιεύονται εδώ τα ονοματεπώνυμα των Φθιωτών νεκρών και αγνοουμένων κατά τα τραγικά γεγονότα της Κύπρου το 1974. Τα ονόματα εντοπίσθηκαν από το μνημείο των πεσόντων και αγνοουμένων που δημιουργήθηκε στη Λαμία από τους συγγενείς των θυμάτων. Βρίσκεται στην οδό Βασιλικών στην ανατολική είσοδο της πόλης. Κατασκευάσθηκε από τον Λαμιώτη στρατιώτη της ΕΛΔΥΚ Νίκο Μαντά, ο οποίος πολέμησε στην Κύπρο το 1974. Στη συνέχεια ακολούθησε διαδικτυακή έρευνα για τη συλλογή πληροφοριών.

Ακολουθούν τα ονοματεπώνυμα των νεκρών και αγνοουμένων κατά σειρά ιεραρχίας:

ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ

          α. β. 

                                      (Πηγή φωτογραφιών: agnooumenoi74)

-Τσάκας Κωνσταντίνος του Ευαγγέλου, Ταγματάρχης πεζικού (ΑΜ 33198). Αναφέρεται λανθασμένα και ως Τσιάκας. Στο Πίτσι υπάρχει το επώνυμο Τσάκας (βλέπε και ιστολόγιο Δυτική Φθιώτιδα Α.Ν.Μαγουλάς: Κατασκευή Προτομών). Γεννήθηκε στο Πίτσιο Σπερχειάδας στις 20 Ιουλίου 1933. Αγνοείται από τις 22 Ιουλίου 1974. Ήταν επιτελικός αξιωματικός της ΙΙΙ Ανωτέρας Τακτικής Διοίκησης Κερύνειας. Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του πυρός κατά την απόβαση. Εξαφανίσθηκε στην περιοχή Άγιος Γεώργιος Κερύνειας πολεμώντας δίπλα στο διοικητή του 251 ΤΠ, της Παναγίας Γλυκιώτισσας Αντισυνταγματάρχη Παύλο Κουρούπη. Με το ΦΕΚ/Γ/Φύλλο 1178/31-12-2008 προήχθη σε Αντιστράτηγο από 21^ης Ιουλίου 1974, ημερομηνία προηγουμένη κατά μία ημέρα από την εξαφάνισή του.

ΕΠΙΛΟΧΙΑΣ

-Θεοδωρόπουλος Γεώργιος του Αθανασίου, Επιλοχίας Πεζικού (ΑΜ 6802). Καταγόταν από τη Φθιώτιδα. Φονεύθηκε στις 15 Ιουλίου 1974 μέσα σε κτίριο του αεροδρομίου Λευκωσίας κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος εναντίον του αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Το ονοματεπώνυμό του με α/α 5 υπάρχει στον Πίνακα με τους «Πεσόντες κατά το πραξικόπημα/Ελλαδίτες» που συνέταξε ο Ξενοφών Καλλής, εισηγητής του Καταλόγου Πεσόντων του Υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ΛΟΧΙΑΣ

 22 Νοεμβρίου 1969. ΣΤ΄ τάξη Γυμνασίου Σπερχειάδας. Πάνω δεξιά ο Θεμιστοκλής Ελευθερόπουλος. (Πηγή φωτογραφίας: Απόφοιτοι Γυμνασίου Σπερχειάδας 1970).

-Ελευθερόπουλος Θεμιστοκλής του Κωνσταντίνου, Λοχίας Πεζικού (ΑΣΜ: 103/18589/73). Καταγόταν από τη Μεσοποταμία (έως το 1930 Χαλίλη). Αποφοίτησε από το Εξατάξιο Γυμνάσιο Σπερχειάδας (Πρακτικό τμήμα). Εισήχθη στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Μετά την αποφοίτησή του, αφού πρώτα αρραβωνιάσθηκε με συναδέλφισσά του απόφοιτο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως λοχίας στην ΕΛΔΥΚ. Φονεύθηκε στη μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στις 16 Αυγούστου 1974.

Προς τιμήν του ο Αθανάσιος Γρ. Χρυσάφης αφιερώνει το βιβλίο του «Οι Άγνωστοι Στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ 1974». Στο βιβλίο αναφέρεται ότι «αυτοπροαιρέτως» αποφασίζει να επιστρέψει στο στρατόπεδο και να πολεμήσει μέχρι τέλος. Το ονοματεπώνυμό του με α/α 18 υπάρχει στον Πίνακα με τους «Ελλαδίτες πεσόντες/Οπλίτες» που συνέταξε ο Ξενοφών Καλλής, εισηγητής του Καταλόγου Πεσόντων του Υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με το ΦΕΚ/Γ/Φύλλο 1178/31-12-2008 προήχθη σε έφεδρο Ανθυπασπιστή από 15^ης Αυγούστου 1974, ημερομηνία προηγουμένη κατά μία ημέρα από το θάνατό του.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ

Κ

-Καβρέντζος Δημήτριος του Ιωάννη, Στρατιώτης Τεχνικού (ΑΣΜ: 103/18282/74). Γεννήθηκε στη Στυλίδα. Υπηρέτησε στην ΕΛΔΥΚ. Έλαβε μέρος στη μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ (14-16 Αυγούστου 1974). Μέχρι το 2008 θεωρούνταν αγνοούμενος. Αναγνωρίσθηκε με τη μέθοδο DNA και στις 5 Φεβρουαρίου 2008 τα οστά του παραδόθηκαν στους οικείους του, σύμφωνα με την κυπριακή εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ (φύλλο 11566/06-02-2008, σελίδες 1, 6, 8). Το ονοματεπώνυμό του με α/α 24 υπάρχει στον Πίνακα με τους «Ελλαδίτες πεσόντες/Οπλίτες» που συνέταξε ο Ξενοφών Καλλής, εισηγητής του Καταλόγου Πεσόντων του Υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με το ΦΕΚ/Γ/Φύλλο 1178/31-12-2008 προήχθη σε έφεδρο Ανθυπασπιστή από 15^ης Αυγούστου 1974, ημερομηνία προηγουμένη κατά μία ημέρα από το θάνατό του.

Λ

                   

α. 

β.

γ.

α. Καταδρομέας Λιγδής Χρήστος του Λουκά. β. Ο θρήνος του πατέρα του στον τύμβο Μακεδονίτισσας. γ. Ο τύμβος Μακεδονίτισσας με το ονοματεπώνυμο του πεσόντος. (πηγές φωτογραφιών: α, β, γ).

-Λιγδής Χρήστος του Λουκά, Στρατιώτης Καταδρομών (ΑΣΜ: 103/19520/73). Γεννήθηκε στην Αταλάντη. Υπηρετούσε στην Α΄ Μοίρα Καταδρομών. Επέβαινε στο μοιραίο Noratlas 52-122 της 354 Μοίρας Μεταφορών Πήγασος (αποστολή ΝΙΚΗ4) που καταρρίφθηκε στη Λευκωσία τα ξημερώματα της 22ας Ιουλίου 1974. Ως τόπος θανάτου του αναφέρεται η περιοχή Μακεδονίτισσας Λευκωσίας. Στον αύλειο χώρο του ναού των Αγίων Θεοδώρων Αταλάντης βρίσκεται η προτομή του. Η τελετή αποκαλυπτηρίων πραγματοποιήθηκε στις 15 Ιουλίου 2011. Φωτογραφίες από την τελετή υπάρχουν στην ηλεκτρονική διεύθυνση ΚΟΜΑΝΤΟΣ74. Το ονοματεπώνυμό του με α/α 35 υπάρχει στον Πίνακα με τους «Ελλαδίτες πεσόντες/Οπλίτες» που συνέταξε ο Ξενοφών Καλλής, εισηγητής του Καταλόγου Πεσόντων του Υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με το ΦΕΚ/Γ/Φύλλο 1178/31-12-2008 προήχθη σε έφεδρο Ανθυπασπιστή από 21^ης Ιουλίου 1974, ημερομηνία προηγουμένη κατά μία ημέρα από το θάνατό του.
Το Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2016 τα οστά του επιστράφηκαν στην Αταλάντη (βλέπε: Ο Χρήστος Λιγδής επιστρέφει με τιμές ήρωα.)

          α.   β.

Στρατιώτης Λύγκος Θωμάς του Παντελή.

(πηγή φωτογραφιών: Humanrights1974).

-Λύγκος Θωμάς του Παντελή, Στρατιώτης Πεζικού (ΑΣΜ: 103/20337/74). Γεννήθηκε στη Βαρδαλή Δομοκού στις 21 Μαρτίου 1953. Υπηρετούσε στην ΕΛΔΥΚ. Έλαβε μέρος στη μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ (14-16 Αυγούστου 1974).

Για τις συνθήκες θανάτου του Θωμά Λύγκου υπάρχει η μαρτυρία ότι σκοτώθηκε κατά την οπισθοχώρηση των τελευταίων οπλιτών της ΕΛΔΥΚ από το στρατόπεδό της στο οποίο εισέβαλαν οι Τούρκοι. το μεσημέρι της 16^ης Αυγούστου 1974. Στις σελίδες 57 και 58 του βιβλίου «Κώστα“Μαυροσκούφη”, ΚΥΠΡΟΣ 1974–Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, Ιούλιος ’09», αναγράφονται τα εξής:

“Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα μαρτυρία για τον τελευταίο «αλφαμίτη» της πύλης του στρατοπέδου, «αγνοούμενο» στρατιώτη Κρατημένο. Με την απαγκίστρωση, ο βοηθός πολυβολητής, στρατιώτης Λύνγκος (έως σήμερα «αγνοούμενος») τραυματίστηκε στα πόδια. Έσπευσαν αμέσως κοντά του, οι φίλοι του στρατιώτες Μουλακάκης και Κρατημένος (ο δεύτερος εκείνη την ημέρα είχε υπηρεσία σαν «αλφαμίτης» στην Πύλη). Ο Λύνγκος δεν μπορούσε να κινηθεί. Ο Μουλακάκης κατάλαβε ότι ήταν ανώφελο να παραμείνουν εκεί μιά και σε αυτό το σημείο του στρατοπέδου τα Τουρκικά τανκς απείχαν μόλις 50 μέτρα. Είπε στον Κρατημένο να φύγουν. Εκείνος όμως, παρόλο ότι ήταν μάγειρος στην ειδικότητα, του είπε (μαρτυρία του στρ. Μουλακάκη στο ΓΕΕΦ): «Φύγε εσύ. Θα μείνω εδώ με τον Λύνγκο». Φεύγοντας ο στρ. Μουλακάκης γύρισε για τελευταία φορά και τον είδε στο όρυγμά του, να ρίχνει με το τόμσον ριπές κατά των Τούρκων που προσπαθούσαν να περάσουν το αγκαθωτό συρματόπλεγμα, καθυστερώντας όσο μπορούσε την διείσδυσή τους, έτσι ώστε να καλύψει την υποχώρηση των συντρόφων του. Κανένας δεν είδε ποτέ πια τον τελευταίο «αλφαμίτη» της Πύλης, ο οποίος μαζί με τον στρ. Λύνγκο (και τόσους άλλους) από τότε αναφέρεται στην λίστα των «αγνοουμένων».”

Μέχρι το 2003 θεωρούνταν αγνοούμενος. Τα οστά του αναγνωρίστηκαν με τη μέθοδο DNA μεταξύ των ταφέντων ως άγνωστοι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ στο κοιμητήριο της Λακατάμιας. Αφιέρωμα για το Θωμά Λύγκο υπάρχει στο Ιστολόγιο ΓΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ με τον τίτλο: Ενθάδε κείται…Ο ΘωμάςΛύγκος….

Το ονοματεπώνυμό του με α/α 37 υπάρχει στον Πίνακα με τους «Ελλαδίτες πεσόντες/Οπλίτες» που συνέταξε ο Ξενοφών Καλλής, εισηγητής του Καταλόγου Πεσόντων του Υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με το ΦΕΚ/Γ/Φύλλο 1178/31-12-2008 προήχθη σε έφεδρο Ανθυπασπιστή από 15^ης Αυγούστου 1974, ημερομηνία προηγουμένη κατά μία ημέρα από το θάνατό του.

Ρ

    α β.

Στρατιώτης Ρούσης Σεραφείμ του Λάμπρου.

(πηγή φωτογραφιών: agnooumenoi74).

-Ρούσης Σεραφείμ του Λάμπρου, Στρατιώτης Πεζικού (ΑΣΜ: 103/19802/74). Γεννήθηκε στο Μαρτίνο Λοκρίδας την 1 Ιανουαρίου 1953. Υπηρετούσε στην ΕΛΔΥΚ. Έλαβε μέρος στη μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ με τη Διλοχία των 160 ανδρών που το υπεράσπιζε (14-16 Αυγούστου 1974). Θεωρείται αγνοούμενος. Με το ΦΕΚ/Γ/Φύλλο 1178/31-12-2008 προήχθη σε έφεδρο Ανθυπασπιστή από 15^ης Αυγούστου 1974, ημερομηνία προηγουμένη κατά μία ημέρα της εξαφάνισής του.

ΠΗΓΕΣ

Διαδίκτυο: οι σύνδεσμοι (Links) που συνοδεύουν το κείμενο της ανάρτησης.