Φθιώτες και Λοκροί βουλευτές των ετών 1873 έως 1875

Στα Γενικά Αρχεία του Κράτους σώζεται φάκελος υπό τον τίτλο «Ονομαστικοί κατάλογοι βουλευτών». Στο φάκελο περιέχονται:

Α. δύο υποδείγματα προσκλήσεων προς τους βουλευτές για τη συμμετοχή τους σε συνεδρίαση με ανοιχτή ημέρα και ώρα προσέλευσης:

«Παρακαλούνται οι κ.κ. βουλευταί να συνέλθωσιν αύριον < τρέχοντος μηνός > εν ώρα  Μ εις συνεδρίασιν.

Εν Αθήναις, τη   Μαρτίου 1875

Ο Προσ. Πρόεδρος της Βουλής» (Εικ.1).

Β. ονομαστικοί κατάλογοι δύο περιόδων της Βουλής (27/1/1873-26/4/1874 και 23/6/1874-19/5/1875), οι οποίοι περιέχουν τα ονοματεπώνυμα των 190 βουλευτών[1] των 62 επαρχιών του τότε Ελληνικού Βασιλείου. Οι επαρχίες καταχωρήθηκαν κατά αλφαβητική σειρά. Η επαρχία Φθιώτιδος φέρει αύξοντα αριθμό 60 και οι τέσσερεις βουλευτές της αύξοντες αριθμούς 181-184. Η επαρχία Λοκρίδος φέρει αύξοντα αριθμό 31 και οι δύο βουλευτές της αύξοντες αριθμούς 101 και 102. Δυστυχώς δεν κατέστη δυνατό να διαπιστωθεί από την έρευνά μας η κομματική ταυτότητα των βουλευτών.

1. Ονομαστικός κατάλογος της περιόδου 27/1/1873-26/4/1874 (Εικ.2)

Αναγράφονται κατά σειρά τα ονοματεπώνυμα των Φθιωτών βουλευτών Θεμιστοκλή Παπακώστα, Ιωάννη Χατζίσκου, Δημητρίου Τσιριμώκου, Κωνσταντίνου Δυοβουνιώτη και των Λοκρών Αριστείδη Ρούκη, Αλεξάνδρου Παππαλουκά. Ειδικότερα:

Ο Θεμιστοκλής Παπακώστας θήτευσε ως πληρεξούσιος στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του 1862 εκπροσωπώντας την Παρνασσίδα. Βουλευτής εκλέχτηκε τα χρονικά διαστήματα:

α) 21/3/1868-17/3/1869

β) 26/2/1872-29/11/1872

γ) 27/1/1873-26/4/1874

δ) 23/6/1874-19/5/1875

ε) 7/4/1885-6/11/1886.

Ο Ιωάννης Χατζίσκος εκλέχτηκε βουλευτής τα χρονικά διαστήματα:

α) 26/2/1872-29/11/1872

β) 27/1/1873-26/4/1874.

Ο Δημήτριος Τσιριμώκος (1828-1890) (Εικ.3) εκλέχτηκε βουλευτής τα χρονικά διαστήματα:

α) 26/2/1872-29/11/1872

β) 27/1/1873-26/4/1874.

Το αρχικό όνομα του γενάρχη της οικογενείας Τσιριμώκου ήταν Ζώρης και κατά τα μέσα του 18^ου αιώνα από χωριό της Ευρυτανίας, τόπο αρχικής καταγωγής, εγκαταστάθηκε στο Μαυρίλο. Το 1835 οι ληστές αφαίρεσαν όλη την περιουσία της οικογένειας, «περί τας 300.000 τούρκικων χρυσίων» αναγκάζοντάς την να εγκατασταθεί στην Υπάτη. Ο Δημήτριος Τσιριμώκος αποφοίτησε από το Σχολαρχείο και διορίστηκε «αντιγραφεύς» στο Πρωτοδικείο και κατόπιν γραμματέας στο Ειρηνοδικείο. Έγινε γραφέας στη Βουλή και έλαβε το δίπλωμα του δικηγόρου. Το 1863 νυμφεύτηκε την κόρη του Ευάγγελου Κοντογιάννη. Από το 1865 έως το 1875 διετέλεσε βουλευτής και Αντιπρόεδρος της Βουλής. Υπήρξε φίλος του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου και του Θρασύβουλου Ζαΐμη. Μετά το 1875 περιορίστηκε στη δικηγορία λόγω κλονισμού της υγείας του. Απεβίωσε σε ηλικία 62 ετών στη Λαμία. Απέκτησε πέντε παιδιά.

Ο Κωνσταντίνος Δυοβουνιώτης θήτευσε ως πληρεξούσιος στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του 1862 εκπροσωπώντας τη Φθιώτιδα. Εκλέχτηκε βουλευτής τα χρονικά διαστήματα:

α) 21/3/1868-17/3/1869

β) 26/2/1872-29/11/1872

γ) 27/1/1873-26/4/1874

δ) 18/7/1875-17/7/1879.

Ο Αριστείδης Ρούκης διετέλεσε βουλευτής τα χρονικά διαστήματα:

α)21/3/1868-17/3/1869

β)26/2/1872-29/11/1872

γ)27/1/1873-26/4/1874

δ)23/6/1874-19/5/1875

ε)18/7/1875-17/7/1879

στ) 23/9/1879-22/10/1881.

Ο Αλκιβιάδης Παππαλουκάς διετέλεσε βουλευτής Λοκρίδος τα χρονικά διαστήματα:

α) 27/1/1873-26/4/1874

β)18/7/1875-17/7/1879

γ)20/12/1881-11/2/1885

και Φθιωτιδοφωκίδος τα χρονικά διαστήματα:

α)4/1/1887-17/8/1890

β)14/10/1890-12/3/1892 (ακυρώθηκε η εκλογή του).

2. Ονομαστικός κατάλογος της περιόδου 23/6/1874-19/5/1875 (Εικ.4)

Αναγράφονται κατά σειρά τα ονοματεπώνυμα των Φθιωτών βουλευτών Λεωνίδα Τράκα, Θεμιστοκλή Παπακώστα, Δημητρίου Τσιριμώκου, Πέτρου Σκουμπουρδή και των Λοκρών Αριστείδη Ρούκη και Δημητρίου Τσαμόπουλου.

Ο Λεωνίδας Τράκας εκλέχτηκε βουλευτής τα χρονικά διαστήματα:

α)23/6/1874-19/5/1875

β)23/9/1879-22/10/1881.

Ο Πέτρος Σκουμπουρδής εκλέχτηκε βουλευτής Φθιώτιδος τα χρονικά διαστήματα:

α) 23/6/1874-19/5/1875,

β)23/9/1879-22/10/1881.

Το χρονικό διάστημα 14/10/1890-12/3/1892 εκλέχθηκε βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδος, ακυρώθηκε η εκλογή του όμως επανεκλέχτηκε σε επαναληπτική εκλογή.

Ο Δημήτριος Τσαμόπουλος εκλέχτηκε βουλευτής τα χρονικά διαστήματα:

α)14/5/1865-26/1/1868

β)16/5/1869-28/12/1871

γ)23/6/1874-19/5/1875

δ)23/9/1879-22/10/1881.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

[1] Οι βουλευτικές έδρες κατά τις εκλογές των ετών 1874 και 1875 ήταν 190. Το 1874 πρωθυπουργός παρέμεινε ο Δημήτριος Βούλγαρης, ο επιλεγόμενος «τζουμπές» ενώ το 1875 πρωθυπουργός ανέλαβε ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος.

ΕΙΚΟΝΕΣ

Εικ.1 Υπόδειγμα πρόσκλησης βουλευτών. [Πηγή: Γενικά Αρχεία του Κράτους: Αρχειομνήμων].

 

Εικ.2 Ονομαστικός κατάλογος βουλευτών της περιόδου 27/1/1873-26/4/1874. [Πηγή: Γενικά Αρχεία του Κράτους: Αρχειομνήμων].

Εικ.3 Ο Δημήτριος Τσιριμώκος (1828-1890). [Πηγή: Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος, Λαμία τα πρόσωπα (1760-1930), Λαμία 2003, σελίδα 38].

Εικ.4 Ονομαστικός κατάλογος βουλευτών της περιόδου 23/6/1874-19/5/1875. [Πηγή: Γενικά Αρχεία του Κράτους: Αρχειομνήμων].

ΠΗΓΕΣ

-Βουλή των Ελλήνων, Μητρώο Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών 1822-1935, Αθήνα 1986.

-Γενικά Αρχεία του Κράτους: Αρχειομνήμων.

-Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος, Λαμία,τα πρόσωπα (1760-1930), Λαμία 2003.

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 1861: κατάθεση θεμελίου λίθου μητροπολιτικού ναού Ευαγγελιστρίας Λαμίας

 Ο μητροπολιτικός ναός της Αγίας Ευαγγελίστριας Λαμίας πριν την προσθήκη του τρούλου.

[Πηγή: Νικ. Ταξ. Δαβανέλλος, Λαμία το χρονικό μιάς πόλης, Αθήνα 1994, σελίδα 232].

Στο φύλλο 244 της 14^ης Ιανουαρίου 1861 της φθιωτικής εφημερίδας «Φάρος της Όθρυος» και στη στήλη ΔΙΑΦΟΡΑ δημοσιεύθηκε η είδηση της κατάθεσης του θεμελίου λίθου του σημερινού μητροπολιτικού ναού της Ευαγγελιστρίας Λαμίας[1].

Η είδηση δημοσιεύεται ως εξής:

«ΔΙΑΦΟΡΑ

Την 9^ην του τρέχοντος ετέθη τέλος πάντων ο θεμέλιος λίθος του ανεγερθησομένου νέου Ιερού Ναού, επικληθέντος « ο  Ε υ α γ γ ε λ ι σ μ ό ς  τ η ς  Θ ε ο τ ό κ ο υ » πλησίον της πλατείας του Όθωνος, εν Λαμία. Η τελετή υπήρξε δημοτελεστάτη και η συρροή των πολιτών πάσης τάξεως μοναδική. Ο Αρχιερεύς μεθ’ όλου του κλήρου, ο Νομάρχης Κύριος Λασσάνης μεθ’ όλων των υπαλλήλων παντός κλάδου υπηρεσίας, ο Φρούραρχος και ο διοικητής του τάγματος μεθ’ όλων των αξιωματικών της Φρουράς, ο Δήμαρχος Λαμίας μετά των συμβούλων, και εν γένει απαξάπαντες οι κάτοικοι Λαμίας απετέλουν την αξιοπερίεργον ταύτην τελετήν· διότι τη αληθεία άπαντες οι πολίται και αυτοί οι έμποροι και βιομήχανοι κλύσαντες τα εργαστήριά των προσήλθον εις την τελετήν. Η μουσική του τάγματος παιανίζουσα καταλλήλως παρίστανε την σοβαρότητα της τελετής.

Επί της θέσεως του θεμελίου λίθου εψάλη η ανήκουσα δοξολογία και η προς τούτο αρμόζουσα ευχή, εντός δε λάρνακος επί λελαξευμένους μαρμάρου ετέθησαν ανά έν εξ όλων των νομισμάτων, χρυσών αργυρών, και χαλκών, φερόντων την πρωτομήν ή το όνομα του Βασιλέως Όθωνος, ως εκτυπωθέντων επί της Βασιλείας αυτού. Επί δε της μαρμαρίνης πλακός, ήτις, καλώς εξηργασμένη και εφαρμοζομένη εκάλυπτε την λάρνακα, εχαράσθησαν τα ονόματα των σεπτών Βασιλέων μας, Όθωνος και Αμαλίας, επί της Βασιλείας των οποίων εθεμελιώθη ο ναός, ως και το έτος 1861. Ο αρχιερεύς αφού ηγίασε και ευλόγησε κατά το εικός τον θεμέλιον λίθον εκτύπησεν ιδίαις χερσί τρίς διά τινος μικράς σφύρας επ’ αυτής και ούτω την έθεσαν εις τον οικείον τόπον.

Μετά το τέλος της τελετής ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου και δικηγόρος Κύριος Γ. Πέρβαλης εξεφώνησε λογίδριον, σύντομον μέν, αλλά κατάλληλον εις την περίστασιν. Η χαρά ήν έβλεπέ τις εις τά πρόσωπα όλων των πολιτών, διότι ηξιώθησαν να ίδωσι τιθέμενον τον θεμέλιον λίθον ιερού ναού, όν πρό δεκα πέντε ετών εις μάτην ζητούσιν, είναι απερίγραπτος.

Η ανέγερσις μεγαλοπρεπούς ιερού ναού εν Λαμία υπαγορεύεται υπό τε της θρησκευτικής και πολιτικής ανάγκης, ως πολλάκις το είπομεν και το απεδείξαμεν διά του Φάρου της Όθρυος· την ανάγκην ταύτην την αναγνωρίζουσιν οι αγαθοί συμπολίται ημών, αλλ’ έπρεπε και πρέπει να την αναγνωρίση κατά μείζονα λόγον η Κυβέρνησις, και ουχί μόνον να μην φέρη, όσα μέχρι τούδε έφερεν εμπόδια, αλλά και να συνεισφέρη το πλείστον μέρος προς ανέγερσιν και διακόσμησιν τοιούτου Ιερού ναού εις τα προπύλαια του κράτους. Όθεν κατά καθήκον επενθυμίζοντες και ήδη την διπλήν ταύτην ανάγκην, εις τι τους συμπολίτας ημών, τους ευκαταστάτους μεγαλοκτηματίας, τους εμπόρους, δικηγόρους, βιομηχάνους και πάσης τάξεως επιτηδευματίας, τους έσω και έξω ομογενείς ημών, όσοι ενδιαφέρονται διά το μεγαλείον του έθνους, και εις την Κυβέρνησιν αυτήν, και επικαλούμενοι τάς γενναίας συνδρομάς των, ας ελπίσωμεν ότι ταχέως θέλομεν ίδει περαιούμενον το μέγα αυτό έργον. η εκτέλεσις όμως αυτού εξαρτάται κατά μέγα μέρος από την ικανότητα του δημοτικού άρχοντος ήτοι του Δημάρχου Λαμίας, και από την φρόνησιν των δημοτικών συμβούλων. Διά τούτο ας σκευφθώσιν ωρίμως οι συμπολίται ημών προκειμένου να εκλέξωσι προσεχώς και τους συμβούλους και τον Δήμαρχον.

-Ιδού και το λογίδριον.

Χίλια οκτακόσια εξήκοντα έτη παρήλθον αφότου η νέα διεδέχθη την παλαιάν διαθήκην, αφότου διά του προς την παρθένον Μαρίαν Ευαγγελισμού ηνώθη ο ουρανός με την γήν.

Πρώτοι οι πρόγονοι ημών ησπάσθησαν τον Ευαγγελισμόν του Χριστιανισμού, όστις ήδη σκιάζει τα δύο της γής ημισφαίρια.

Ως παράρτημα του μεγάλου τούτου κοσμικού γεγονότος προσηρτήθη την αυτήν ημέραν του Ευαγγελισμού του 1821 η διακήρυξις της ελευθερίας μας, αύτη θέλει συνακολουθήσει εις την αιωνιότητα την εξάπλωσιν του Χριστιανισμού, και ο προορισμός μας θα είναι μέγας.

Προσκυνήσωμεν εις τον εγειρόμενον πανσέβαστον τούτον ναόν τον ποιητήν του παντός. και σήμερον οπότε ο θεμέλιος αυτού λίθος τίθεται εν ονόματι των σεπτών βασιλέων μας Όθωνος και Αμαλίας τη ενεργεία του αρχιερέως ημών Καλλινίκου Καστόρχη του Νομάρχου Γ.Λασσάνη και του Δημάρχου Δήμου Παπαβασιλείου, ας ικετεύσωμεν αυτόν να ευλογήση την διάβασιν του Σεβαστού Βασιλέως ημών από την Λαμίαν, αυτήν την θύραν της μικράς του επικρατείας προς το ένδοξον της πατρίδος μας μεγαλείον.

Σήμερον ανασκιρτούν τα κόκκαλα, αι τέφραι των πέριξ της Λαμίας, και εν αυτή ταφέντων μεγάλων ηρώων, του Ηρακλέους, του Αχιλέως, του Λεωνίδα, του Διάκου. Αι σκιαί αυτών θέλουν ανισχύσει τον Όθωνα εις θριάμβους, όταν ανατείλη η ένδοξος εκείνη ημέρα καθ’ ήν τον αυτόν ιερόν ναόν θέλει ακούσει ο ύψιστος την μεγάλην δοξολογίαν του.».

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

[1] Ο σημερινός μητροπολιτικός ναός της Λαμίας θεμελιώθηκε το 1861 και αποπερατώθηκε το 1923. Η απόφαση για την ανέγερσή του ελήφθη από το δημοτικό συμβούλιο το 1857. Τη σημερινή οριστική του μορφή έλαβε το 1985, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών προσθήκης του τρούλου.

Την περίοδο της τουρκοκρατίας στο οικόπεδο του ναού στεγαζόταν τα μαγαζιά του Οθωμανού διοικητή του Ζητουνίου Χαλήλ μπέη, ηθικού αυτουργού του μαρτυρικού θανάτου του Αθανασίου Διάκου και ιδιοκτήτη του οικοπέδου. Από αυτόν το αγόρασε ο τσιφλικάς Δημήτριος Κεμπρέκος και στους κληρονόμους του άφησε εντολή να παραχωρηθεί στο Δήμο για την ανέγερση εκκλησίας.

ΠΗΓΗ

Εφημερίδα «Φάρος της Όθρυος», φύλλο 244/14 Ιανουαρίου 1861, σελίδες 2-3.

Φθιώτιδα 1860: διασυνοριακό επεισόδιο με σύλληψη Οθωμανών στη Δίβρη

Στο φύλλο 229 της 1^ης Οκτωβρίου 1860 της φθιωτικής εφημερίδας «Φάρος της Όθρυος» μεταξύ άλλων τοπικών ειδήσεων, δημοσιεύεται είδηση για επεισόδιο που έλαβε χώρα στη Δίβρη και αφορούσε σύλληψη Οθωμανών στρατιωτικών από δεκανέα ελληνικού αποσπάσματος. Το επεισόδιο έχει ως εξής:

Οθωμανός σταθμάρχης, συνοδευόμενος από δύο στρατιώτες του και δύο χωρικούς, εισήλθε στο ελληνικό έδαφος και επισκέφτηκε ελληνικό μεθοριακό σταθμό για να χαιρετήσει τον Έλληνα δεκανέα επικεφαλής του σταθμού, με τον οποίον τον συνέδεε φιλία. Όμως από τους Έλληνες στρατιώτες πληροφορήθηκε ότι ο δεκανέας απουσίαζε στη Δίβρη, σε απόσταση μισής ώρας από το σταθμό.

Ο Οθωμανός δεν δίστασε να μεταβεί με τη συνοδεία του στη Δίβρη, όπου συνάντησε το δεκανέα φίλο του. Ο δεκανέας τους πρόσφερε καφέ και φαγητό. Όταν όμως έφαγαν, ο «εν καταστάσει μέθης» δεκανέας σκέφτηκε ότι οι Οθωμανοί εισήλθαν σε ελληνικό έδαφος χωρίς άδεια. Διέταξε τη σύλληψή τους με την κατηγορία της ληστείας. Στη συνέχεια τους αφόπλισαν, τους έδεσαν και τους οδήγησαν στον ελληνικό στρατώνα που βρισκόταν στο Λογγίτσι.

Ο εκεί όμως επικεφαλής αξιωματικός απελευθέρωσε τους Οθωμανούς, τους παρέδωσε τα όπλα τους και τους έστειλε πίσω στην Οθωμανική επικράτεια. Επέπληξε μάλιστα αυστηρά τον δεκανέα και τον έστειλε στη Στυλίδα, όπου είχε την έδρα του το 7^ο Τάγμα, για τα περαιτέρω. Εκεί ο ταγματάρχης Νικολάκης, διοικητής του 7^ου τάγματος, τον τιμώρησε αυστηρά και διέταξε τη φυλάκισή του.

Το γεγονός αυτό αποδοκιμάσθηκε από τις ελληνικές αρχές της Φθιώτιδας, πολιτικές και στρατιωτικές.

Η είδηση παρουσιάζεται μέσα από τη στήλη της εφημερίδας «Φάρος της Όθρυος» ως εξής:

«-Κατ’ αυτάς συνέβη παρατραγωδόν τι εις τα μεθόριά μας το ακόλουθον. Σταθμάρχης τις οθωμανός μετα δυω στρατιωτών και δύω χωρικών περιπολών εις τα οθωμανικά όρια έφθασεν εις τον Ελληνικόν σταθμόν και εζήτησε τον εκεί σταθμεύοντα Δεκανέα ως φίλον του δια να τον χαιρετήση· μαθών δε ότι ο Δεκανεύς έλειπε, και ότι ευρίσκετο είς τι παρακείμενον χωρίων, Δύβρι, ημίσειαν ώραν του στρατώνος απέχον πρός το εσωτερικόν της Ελλάδος, μ’ όλον το φιλικόν θάρρος μετέβη μετά των τεσσάρων συντρόφων του εις το ειρημένον χωρίον προς επίσκεψιν του Δεκανέως· τω όντι εύρε τον Δεκανέα, όστις αφού κατ’ αρχάς εδέχθη τον οθωμανόν αποσπασματάρχην μετα των συντρόφων του τους επρόσφερε καφφέ και αφού συνέφαγε μετ’ αυτών, ακολούθως ενθυμήθη ότι ο αποσπασματάρχης ούτος μετά των συστρατιωτών του εισήλθον εντός του Ελληνικού κράτους άνευ αδείας. Συλλαμβάνει λοιπόν αυτόν και τους συντρόφους του, τους αφαιρεί τα όπλα, δεσμεύει αυτούς ως ληστάς και τους απήγαγεν εις τον στρατώνα Λογκιτζίου και επαρουσίασεν αυτούς εις τον εκεί σταθμεύοντα αξιωματικόν, όστις μαθών την ιστορίαν, τους μεν οθωμανούς απέλυσεν αποδώσας τα όπλα συτών, τον δε Δεκανέα αυστηρώς επιπλήξας απέστειλεν εις την εν Στυλίδι Διοίκησιν του Τάγματος, ο δε αξιότιμος Ταγματάρχης Νικολάκης και διοικητής του 7^ου τάγματος ετιμώρησεν αυστηρώς τον ειρημένον Δεκανέα διατάξας την φυλάκισίν του.

Την πράξιν ταύτην του ειρημένου Δεκανέως αν και γενομένην εν καταστάσει μέθης, απεδοκίμασαν άπασαι αι μεθόριαι Ελληνικαί πολιτικαί και στρατιωτικαί αρχαί, διότι και επί τη υποθέσει ότι ο ειρημένος σταθμάρχης μετά των στρατιωτών του εισήλθεν άνευ τακτικής αδείας εις το Ελληνικόν έδαφος, ουχ’ ήττον οι Έλληνες στρατιώται αβροφροσύνης ένεκα ώφειλον να είπωσιν εις αυτούς ότι τούτο αντιβαίνει εις τους στρατιωτικούς κανονισμούς και ότι πρέπει να επιστρέψωσιν εις τα ίδια συνοδευοντές τους μάλιστα μέχρι των μεθορίων, ουχί δε και να τους δέσωσι.

Κατακρίνοντες και ημείς την πράξιν ταύτην διαβεβαιούμεν τους γείτονές μας οθωμανούς ότι αι Ελληνικαί αρχαί και η Ελληνική κοινωνία ουδέ ποτε απομακρύνονται από την εις γείτονας και φίλους οφειλομένην αβροφροσύνην, όπερ ευχόμεθα να πράττωσι και οι οθωμανοί προς τους Έλληνας.».

ΠΗΓΗ

Εφημερίδα «Φάρος της Όθρυος», φύλλο 229/1 Οκτωβρίου 1860, σελίδα 3.

Τσερνοβίτι: Αγοραπωλησία νεροτριβής (ντριστέλας) το 1845

Εισαγωγικά

Στην προβιομηχανική Ελλάδα η ντριστέλα (νεροτριβή) χρησίμευε για το ετήσιο πλύσιμο των σκουτιών (σκ’τιά στο ιδίωμα της Ρούμελης) και μάλλινων υφαντών. Αποτελούνταν από έναν ξύλινο κάδο κωνικού σχήματος, συναρμολογημένου από πλανισμένα σανίδια σε σχήμα σφήνας. Δενόταν περιφερειακά με σιδερένια στεφάνια και κατασκευαζόταν συνήθως από βαρελά. Στη βάση υπήρχε μικρή δεξαμενή, όπου τοποθετούσαν τα σκουτιά και υφαντά. Το νερό έπεφτε στη δεξαμενή από ψηλά με δύναμη, δημιουργούσε περιδίνηση, τα ξέπλενε και τα καθάριζε (Εικ.1). Ο τρόπος λειτουργίας της ντριστέλας κατανοείται στο βίντεο, όπου παρουσιάζεται η ντριστέλα στην Ανάβρα (μέχρι το 1928 Γούρα) Μαγνησίας. Ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από τη βλαχική (αρωμουνική) λέξη dristeala και αυτή από το λατινικό ρήμα tergeo= καθαρίζω.

Η ντριστέλα Τσερνοβιτίου

Από έρευνα στα Γενικά Αρχεία του Κράτους-Παράρτημα Φθιώτιδας εντοπίσθηκε το υπ’ αριθμ. 812/23-6-1845 τρισέλιδο «Πωλητήριον», το οποίο συντάχθηκε από το συμβολαιογράφο Γεώργιο Μ. Αγγελινίδη, το αρχείο του οποίου σώζεται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους-Παράρτημα Φθιώτιδας (Αρχείο Υποθηκοφυλακείου). Η σύνταξη του πωλητηρίου πραγματοποιήθηκε στη Λαμία, στο σπίτι του συμβολαιογράφου, το οποίο λειτουργούσε και ως συμβολαιογραφείο. Σύμφωνα με αυτό ο μυλωνάς Ζήσης Αποστόλου, κάτοικος Τσερνοβιτίου επώλησε στον επίσης μυλωνά Ευαγγέλη Μητρόπουλο, κάτοικο Τσερνοβιτίου αντί 500 δραχμών μία ντριστέλα (νεροτριβή) με το δικαίωμα του νερού και μισό στρέμμα αμπέλου.

Η ντριστέλα της αγοραπωλησίας ανήκε στο βιοτεχνικό συγκρότημα (νερόμυλος, λανάρι, μαντάνι και ντριστέλα), ερείπια του οποίου σώζονται σε μικρή απόσταση βόρεια από τη γέφυρα του ποταμού Βελλά, στη θέση Λιναριά (περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφία των σωζόμενων ερειπίων υπάρχουν στην ανάρτηση: ΤΣΕΡΝΟΒΙΤΙ: ΤΟ ΚΕΦΑΛΟΧΩΡΙΤΗΣ ΟΘΡΥΟΣ, Ανεβαίνοντας στο Τσερνοβίτι). Τμήματα του αυλακιού, που αναφέρεται στο πωλητήριο, σώζονται και είναι ορατά ακόμη και σήμερα χαμηλά στην αρχή της απότομης πλαγιάς του λόφου Κούμαρος, πάνω από τον ποταμό Βελλά (Εικ.2α,2β).

Σχετικά με τα πρόσωπα της αγοραπωλησίας σημειώνονται τα εξής:

1. Ως πωλητής αναφέρεται ο Ζήσης [γιός του] Αποστόλου, κάτοικος Τσερνοβιτίου, επαγγέλματος μυλωνάς. Στον εκλογικό κατάλογο του 1879 είναι εγγεγραμμένος με α/α 432 ο εκλογέας Ζήσης Απόστολος του Ζήση, επαγγέλματος ή επιτηδεύματος «μυλωνάς», ηλικίας 28 ετών (δηλαδή έτος γεννήσεως 1851) και ενεστώσα διαμονή «Τσιρνοβίτιον» (βλέπε: ΤΣΕΡΝΟΒΙΤΙ:ΤΟ ΚΕΦΑΛΟΧΩΡΙ Της ΟΘΡΥΟΣ, 8α Ο εκλογικός κατάλογος του 1879). Πρόκειται για απόγονο του πωλητή της ντριστέλας Ζήση Αποστόλου. Πιθανότατα είναι ο γιός του, εφ’ όσον επαγγέλλεται μυλωνάς. Είναι γνωστό ότι την εποχή αυτή πολλές φορές το πατρώνυμο χρησιμοποιείται ως επώνυμο.

2. Ως αγοραστής αναφέρεται ο Ευαγγέλης Μητρόπουλος, κάτοικος Τσερνοβιτίου, επαγγέλματος μυλωνάς. Γεννήθηκε το 1815. Αγόρασε τη ντριστέλα το 1845 σε ηλικία 30 ετών. Είναι εγγράμματος σε αντίθεση με τον πωλητή, ο οποίος δήλωσε αγράμματος, όταν κλήθηκε να υπογράψει το πωλητήριο. Ένδεκα χρόνια αργότερα, στον εκλογικό κατάλογο του 1856, είναι εγγεγραμμένος με α/α 837 ως «αυτόχθων», ιδιοκτήτης «κτημάτων εξ ελαιοδένδρων» και επαγγέλματος «γεωργός» (βλέπε: Βουλευτικός κατάλογος Δήμου Φαλάρων του έτους 1856. Οι εκλογείς του Τσερνοβιτίου.). Το ονοματεπώνυμό του απουσιάζει από τον εκλογικό κατάλογο του 1865 (βλέπε: Εκλογικός βουλευτικός κατάλογος του Δήμου Φαλάρων του έτους 1865. Οι εκλογείς τουΤσερνοβιτίου, των Σ. Αλεξόπουλου και Ν. Σωκράτους.). Είναι άγνωστο πότε απεβίωσε, αν ήταν έγγαμος και αν άφησε απογόνους. Στη σημερινή Παλαιοκερασιά (έως το 1927 Τσερνοβίτι) δεν υπάρχει ονοματεπώνυμο Μητρόπουλος.

Το κείμενο του πωλητηρίου έχει ως εξής (Εικ.3-5):

«Πωλητήριον.

Εν λαμία, Σήμερον την εικοστήν /

τρίτην Ιουνίου του χιλιοστού οκτακοσιο= /

στού τεσσαροκοστού πέμπτου έτους /

ημέραν σάββατον Π.Μ. ενώπιον /

εμού του Συμβολαιογράφου λα= /

μίας Γεωργίου Μ.Αγγελινίδου και /

των μαρτύρων κυρίων θωμά /

Παππαβασιλείου, εμπόρου και Δημη= /

τρίου Κολώνια, ξενοδόχου, κα= /

τοίκων λαμίας /

πολιτών Ελλήνων γνωστών μοι /

και μη εξαιρουμένων από τον /

Νόμον, εμφανισθείς εις την εν= /

ταύθα κατοικίαν μου, ήτις /

εστί και Συμβολαιογραφείον, /

ο κύριος Ζήσης αποστόλου, μυ= /

λωνάς, κάτοικος Τσερνοβίτη, /

γνωστός μοι και άσχετος συγγε= /

νείας εμοί τε και τοίς μάρτυσι, /

εξέθεσαν, ότι, ευχαρίστως και οι= /

κειοθελώς επώλησε προς τον /

κύριον Ευαγγέλην Μητρόπου= /

λον, μυλωνάν, κάτοικον Τσερ /

νοβίτη, μίαν τριστέλλαν του, ομού με* /

με το δικαίωμα του νερού, το /

οποίον θέλει διέρχεται από την /

πλησίον άμπελόν του, κειμένην /

στο χωρίον Τσερνοβίτη και συνορευο= /

μένην με μύλον και από τα /

άλλα τρία μέρη με αύλακα, ελευ= /

θέραν παντός χρέους, βάρους /

υποθήκης και πάσης άλλης διαφι= /

λονικήσεως, ενεστώσης και μελλού= /

σης, διά δραχμάς πεντακοσίας /

αριθ. 500 : τάς οποίας έλαβε παρ’ /

αυτού μέχρι λεπτού και απα= /

ξαιούται αυτάς τε και οι κληρονόμοι /

του από παντός επ’ αυτής δικαιώ= /

ματος, ο δε αγοραστής καθίσταται /

κύριος και εξουσιαστής αυτής /

δυνάμενος να την διαθέση ελευ= /

θέρως και κατ’ ιδίαν του ωφέλειαν. /

Διό συνετάχθη κατ’ αίτησίν /

του το παρόν πωλητήριον, επί /

παρουσία και του αγοραστού, το /

οποίον αναγνωσθέν ευκρι= /

νως και εισέτι, οι τοιούτων υπο /

γραφές παρ’ αυτών και εμού, /

πλήν του πωλητού αγραμμά /

του ούτου κατά την ομολογίαν /

του /

Οι μάρτυρες                              Ο αγοραστής

θωμάς Παπαβασιλείου              Ευαγγέλης Μητρόπουλος

Δ. κολονιας

                    Ο Συμβολαι(ογράφος) λαμίας

                              Γ. Αγγελινίδης»

* ΣΗΜΕΙΩΣΗ: στο περιθώριο άνω δεξιά της δεύτερης σελίδας του πωλητηρίου συμπληρώθηκε από τον συμβολαιογράφο η φράση:

«το ως άνω= /

θεν αυτής ημίσεως /

στρέμματος μετά αμπελώνος /

Ευαγγέλης Μητρόπουλος /

θωμάς Παπαβασιλείου /

Δ Κολώνιας / »

ΕΙΚΟΝΕΣ

 Εικ.1. Σχεδίαση νεροτριβής και μαντανιού. Το βέλος δείχνει την κατεύθυνση του νερού. [Πηγή: Φυλλάδιο έκθεσης “Στους Μύλους της Μακεδονίας και της Θράκης, Νερόμυλοι, Νεροπρίονα, Νεροτριβές, Μαντάνια στην Παραδοσιακή Κοινωνία”, Λαογραφικό & Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης, Θεσσαλονίκη 2005].

 Εικ.2α. Μέρος του σωζόμενου τμήματος του αυλακιού. [Πηγή: φωτογραφικό αρχείο Σωτήρη Γ. Αλεξόπουλου].

 Εικ.2β. Μέρος του σωζόμενου τμήματος του αυλακιού. [Πηγή: φωτογραφικό αρχείο Σωτήρη Γ. Αλεξόπουλου].

Εικ.3. Η πρώτη σελίδα του πωλητηρίου. [Πηγή: Γενικά Αρχεία του Κράτους-Παράρτημα Φθιώτιδας].

Εικ.4. Η δεύτερη σελίδα του πωλητηρίου. [Πηγή: Γενικά Αρχεία του Κράτους-Παράρτημα Φθιώτιδας].

Εικ.5. Η τρίτη σελίδα του πωλητηρίου. [Πηγή: Γενικά Αρχεία του Κράτους-Παράρτημα Φθιώτιδας].

ΠΗΓΗ

Γενικά Αρχεία του Κράτους Παράρτημα Φθιώτιδας.